Dag 1, 2/10: Brussel -> Denver

Het reisblog voor deze reis zal waarschijnlijk iets bondiger zijn dan vroeger. Het is momenteel al dag 7 terwijl ik dit eerste bericht typ (en dag 21 terwijl ik het effectief online zet :))

Onze vlucht met Iceland Air vertrekt om 14u in Zaventem. We vliegen via Keflavik met een beetje vertraging, maar de piloot verzekert ons dat de aansluitende vlucht op ons zal wachten.

In Denver halen we wat cash uit de muur en nemen het busje naar de Alamo vestiging. We hebben een Skip-the-counter ticket dus kunnen rechtstreeks naar de parking lopen en een auto uitkiezen. we hebben een Fullsize SUV geboekt. Blijkt dat er amper 1 op de parking staat Een Nissan Armada, een auto met een hoog verbruik en spartaans infotainment systeem. Deze heeft dan ook nog eens al 38.000 mijl op de teller staan, ruikt wat muf en heeft een beige suède interieur, jawel… We vragen aan een van de werknemers of er geen Ford Expedition beschikbaar is, maar dat is niet het geval, wel een Chevrolet Tahoe die nog gewassen wordt. We besluiten er even op te wachten. Na een kwartiertje komt er inderdaad een zwarte met 4000 mijl op de teller aangereden. Vele beter… 5.6L V8, 4WD, lederen interieur, achteruitrijcamera, heated seats, elektrisch kofferdeksel. Helaas geen Sirius XM satellietradio, maar wel Android Auto waarmee we m’n smartphone kunnen aansluiten en Google Maps op het scherm van de auto kunnen weergeven en Spotify kunnen luisteren.

Ondertussen is het al vlot 20u gepasseerd en is het nog een half uur rijden naar het hotel in Brighton buiten het centrum van Denver. Op die manier hopen we morgen de dag niet te moeten beginnen in de file. Na 22u wakker zijn eindelijk gaan slapen…

Hotel: Fairfield Inn & Suites Denver Northeast Brighton

Advertentie

Dag 21 & 22, 25 & 26/09: Denver => Brussel

Route:

Lekker uitslapen en de koffers terug maken. We moeten pas uitchecken rond 11u, laten de valet de auto voorrijden en rijden weg richting Denver International Airport. Auto inleveren, met de shuttle bus naar de Jeppesen terminal, inchecken, door security en op het gemak gaan eten bij Mesa Verde Restaurant. Dan nog tijd voldoende om wat aan het blog verder te typen, want er is gratis wifi doorheen de luchthaven, en rond 17u boarden we FI670 richting Reykjavik.

• 17u15 (GMT-6): vertrek Denver, Iceland Air FI670
• 06u35 (GMT): aankomst Keflavik
• 07u40 (GMT): vertrek Keflavik, Iceland Air FI554
• 12u50 (GMT+2): aankomst Brussel

Some statistics:

• Foto’s: 4310 (110GB)
• Gopro video’s: 36u (225GB)
• Afstand afgelegd: 6528km of 344km/dag (vluchtdagen niet meegerekend). 275km/dag in Canada en 406km/dag in de VS…
• Fuel cost: 181€/persoon of 8.3€/100km. Tanken is relatief duur in Canada
• Auto: 436€/persoon inclusief de dropoff kosten & upgrade van Midsize SUV naar Standard SUV
• Overnachtingen: 51€/persoon/nacht (zie hier voor de gekozen hotels)
• Food: 22€/persoon/dag. Aan de hoge kant, zeker aangezien we nooit echt extravagant gedaan hebben. Ik steek het opnieuw op het iets duurdere Canada en het feit dat er in tegenstelling tot vorig jaar in bijna de helft van de gevallen geen ontbijt inbegrepen was bij het hotel.
• Toegangstickets: 216€/persoon. Grootste kosten hier waren de 54€/persoon voor de 2 nationale parken passen voor Canada & de VS, en de 100€ voor de Jasper Tramway, Maligne Lake Cruise & Athabasca Glacier Snowcoach.

The End …

Dag 20, 24/09: Denver

Route:

Denver, de hoofdstad van Colorado met de nickname “Mile-High City” omdat het exact 1 mijl (1609.3m) boven zeeniveau ligt. Het wordt een rustige dag, we slapen uit en wandelen naar het Civic Center park.

Hier gaan we het Colorado State Capitol binnen. Je kan hier gratis in rondwandelen en van de prachtige architectuur genieten. (Helaas wordt de koepel nog gerenoveerd, dus daar kunnen er niet op.)

We wandelen de 16th Street Mall af, een 2km lange, autovrije winkelstraat, tot aan de Millenium Bridge. We nemen de gratis bus terug voor we bij Tilted Kilt gaan eten.

Bart & Koen gaan daarna opnieuw de stad verkennen, maar ik hou het voor bekeken. Genoeg gewandeld, genoeg gezien. Steden interesseren me veel minder. Siësta houden, wat tv kijken, foto’s & video’s backuppen, daar heb ik meer zin in. ’s Avonds gaan ze nog naar een ijshockey wedstrijd, maar dat boeit me eigenlijk allemaal niet zo, dus ik geniet van de stilte, werk verder aan het blog & bestel roomservice: mushroom & swiss hamburger, frieten en frambozen crème brûlée cheesecake 🙂

Morgen richting Denver International Airport…

Hotel: Magnolia Hotel

Dag 19, 23/09: Custer => Denver

Route: 650km – 7u00 nonstop

Regen regen en nog eens regen, dat wordt voorspeld doorheen heel South Dakota & Nebraska. Gelukkig staat er niet zoveel op het programma vandaag. Wel moeten we Toadstool Geologic Park in Nebraska (C-D-E op de kaart) schrappen. Die ligt langs een 40km lange dirt road die niet echt begaanbaar is bij regenweer. Om de vrijgekomen tijd wat te vullen, slapen we iets langer uit en rijden we ook nog even langs Wind Cave National Park, maar omdat we nog 600km moeten rijden vandaag, volgen we geen tour door de grotten, maar wandelen we gewoon wat door het museum.

We rijden door naar Carhenge net ten noorden van Alliance,  “kunstzinnige” replica van Stonehenge in Groot Brittannië waar we rond 13u aankomen. De bedoeling was om hier even de benen te strekken, maar omdat het zo hard regent, stap ik uit met 1 been, neem 1 foto, en stap ik onmiddellijk weer in… Veel stelt het trouwens toch niet voor.

We stoppen nog in Alliance voor de laatste McDonalds van de reis voor we doorrijden naar Scotts Bluff National Monument.

Scotts Bluff ligt op de Oregon Trail, een 3200km lange route van Missouri tot in Oregon die in de19e eeuw werd gebruikt als handelsroute en door pioniers die in het westen hun geluk zochten. Het is eindelijk gestopt met regenen, dus we kunnen bovenaan de “bluffs” even rondwandelen.

Ondertussen is het 16u, dus van hier gaat het nonstop naar downtown Denver in Colorado, zo’n 350km verderop. We tanken nog nét voldoende om er te geraken en overmorgen de auto terug in te leveren 🙂 Gelukkig is de I25 naar Denver terug open, die was een paar dagen geleden nog gesloten omwille van zware overstromingen.

We zitten in het prachtige Magnolia Hotel en krijgen zelfs een gratis upgrade naar een suite met 2 slaapkamers, 2 badkamers, living & keuken. We laten de valet de auto parkeren, de bellboy de valiezen naar boven brengen en gaan op zoek naar The Cheesecake Factory voor ons avondeten.

Hotel: Magnolia Hotel

Dag 18, 31/07: Gunnison => Colorado Springs

Route: 400km – 7u30 nonstop

We beginnen vandaag met een 2 uur durende rit door de Rocky Mountains via de Monarch Pass op 3448m, naar Canon City waar we over de Skyline Drive willen rijden.

Om 12u15 staan we aan het beginpunt van de Skyline Drive, een korte maar smalle eenrichtingsweg die op een heuvel parallel met de US-50 stijl omhoog gaat. Zeer tof om te rijden, maar 10 minuten later rijden we aan de overkant van de heuvel al de achterbuurten van Canon City binnen.

Aan de andere kant van de stad vertrekt de Field Avenue naar het noorden. Die wordt uiteindelijk de onverharde Shelf Road, aangelegd in 1892 en onderdeel van de Gold Belt Byway. Shelf Road is ongeveer 40km lang, loopt door de Fourmile canyon en gaat daarbij 1.2km omhoog naar de goudzoeker stadjes Cripple Creek en Victor.

De weg is eigenlijk vrij goed begaanbaar zonder al teveel oneffen stukken, maar loopt wel geregeld naast een ravijn waar het soms smal kan worden. Af en toe moeten we stoppen en plaats maken voor tegenliggers (of omgekeerd).

Eens we een eenvoudiger stuk van de weg bereiken, stoppen we voor een snelle picnic. Niet veel later verdwijnt de zon en rijden we het grootste stuk met bewolking en zelfs wat lichte regen. Gelukkig bereiken we tijdig de splitsing waar je naar Cripple Creek of Victor kan rijden.

Wij kiezen voor Victor want we willen naar de American Eagles Mine Overlook. Helaas, bij het binnenrijden van Victor barst een enorm onweer los, met hagelstenen en alles erop en eraan… Al een geluk dat we tijdig van de Shelf Road zijn geraakt… Maar de overlook moeten we dus overslaan. Het heeft geen zin. We krijgen een echte wolkbreuk over ons heen en om tijdens een onweer op het hoogste punt in de omgeving te gaan staan, lijkt me ook geen goed idee …

Op naar Pikes Peak dan maar, waar we om 15u30 aankomen. Tijdens de rit ernaartoe zagen we donkere wolken rond de top hangen, we vreesden dus al het ergste. Aan het tolhokje hing inderdaad een bordje “Threatening weather” uit en de ranger vertelde dat er 2 onweerszones in de buurt van de piek hingen en dat de kans bestaat dat ze samenvloeien Maar we gaan het er toch op wagen, de weg is toch volledig verhard.
We stijgen geleidelijk aan de boomgrens voorbij en hebben voorlopig nog geluk met het weer, al zien we veel regenbuien in de omgeving. Pikes Peak ligt op 4302m hoogte en dat voelen we weer: het “dronken” gevoel door gebrek aan zuurstof komt weer opzetten. Het is ijzig koud boven, dus we lopen snel wat rond en wachten tot de Manitou & Pike’s Peak Railway vertrekt. Nog even naar het toilet en dan snel, volledig buiten adem, terug in de auto. De fotograaf van dienst, mama, heeft teveel schrik van de afgronden om nog veel door de zijruiten van de auto te kijken en foto’s te maken 🙂 Het gaat ook nog regenen, dus de rit naar beneden is eigenlijk een beetje een anti-climax

Bij het binnenrijden van Colorado Springs, langs een regio die een paar weken voordien nog in het nieuws is geweest omwille van de ergste bosbranden ooit, met 32.000 geëvacueerden, krijgen we opnieuw een wolkbreuk over ons heen. Rond 18u30 checken we in in ons hotel waar we in het restaurant in de lobby gaan avondeten en een al bij al toch geslaagde dag laten bezinken…

Morgen is het alweer tijd om naar huis te gaan, maar we kunnen nog rustig uitslapen en ontbijten want we zijn maar van plan om om 11u naar Denver te vertrekken, op anderhalf uur rijden van Colorado Springs. Dan de auto inleveren, inchecken, door security en nog ergens lunchen op de luchthaven, om uiteindelijk pas om 17u15 Iceland Air 670 naar Reykjavik te nemen en om 12u50 plaatselijke tijd in Brussel aan te komen 🙂

The End …

Hotel: The Academy Hotel

Dag 17, 30/07: Durango => Gunnison

Route: 325km – 4u45 nonstop

Ontbijten, inpakken, uitchecken, tanken & vertrekken tegen 10u15. Vandaag rijden we over US-550 tussen Durango & Montrose. Het eerste half uur van de rit is normale autosnelweg maar dan versmalt de weg en begint hij door het San Juan gebergte te slingeren. We rijden over de Coal Bank Pass en de Molas Pass op 3325m waar we even uitstappen.

Het volgende stuk van de weg, tussen Silverton & Ouray, wordt de Million Dollar Highway genoemd omwille van de oude mijnen in de omgeving en omwille van de goudzoekers die hier hun geluk kwamen beproeven. We zien de Idarado & Yankee Girl Mine die hier rond 1890 & 1940 actief waren. Ik zie met m’n telelens toeristen rond de mijnen lopen, aan de andere kant van de vallei, maar ik heb totaal geen idee waar de toegangsweg loopt… Nuja, het was ook niet voorzien vandaag, maar ik zou het wel tof gevonden hebben om ze eens van dichterbij te bekijken…

De Red Mountain Pass die hier ligt, is met 3358 meter ook de hoogste en “gevaarlijkste” bergpas op onze route vandaag. Natuurlijk zitten we hier, waar de uitzichten het mooist zijn, weeral “vast” achter 2 motorhomes die ons uitzicht blokkeren en tergend traag over de pas rijden en al het verkeer ophouden. Constant remmen en vertragen en versnellen. Ook al hou ik afstand en rij ik verschrikkelijk langzaam in 2e versnelling naar beneden, ik nader ze keer op keer te snel en moet altijd bijremmen. Enorm frustrerend…

Vlakbij Ouray bezoeken we Box Canyon Falls voor we ons neerzetten op een gezellig terrasje in het al even gezellige Ouray. “Switzerland of America” staat er op een groot bord bij het binnenrijden… We hebben niet direct door dat we op het terras van het historische Beaumont Hotel zitten, gebouwd in 1886, en al evenmin dat onze ober blijkbaar een van de eigenaars was…

We zaten er goed, het eten was lekker, en we liepen zo al achter op schema, dus het plan om nog naar de Cascade Falls in Ouray te wandelen, lieten we varen. We zitten immers nog maar halfweg ons stuk US-550, oftewel op 1/3e van de totale rit vandaag, en het is al 15u30… De bergpassen liggen echter achter ons, dus het tempo kan terug omhoog.

Tegen 17u komen we aan in Black Canyon of the Gunnison National Park waar we het Visitor Center bezoeken en de South Rim scenic drive rijden. We stoppen bij een aantal viewpoints, zoals Chasm View & Painted Wall. Die worden ook in het bezoekerskrantje aangeraden als je niet zoveel tijd hebt. Het is zeer rustig in het park en we zien eigenlijk altijd dezelfde bezoekers terug.

Om 18u15 houden we al onze laatste stop aan Sunset Point, een ietwat misplaatste naam, want we kijken hier recht naar het westen, tegen de laagstaande zon in, wat dus niet echt ideaal is. In de voormiddag moet het hier denk ik mooier zijn.

Nu nog anderhalf uur rijden door Curecanti National Recreation Area voor onze overnachting in Gunnison. Door de late lunch hebben we geen honger meer, maar we hebben nog grote muffins in onze koeltas zitten 🙂

Hotel: Rodeway Inn

Dag 16, 29/07: Monument Valley => Durango

Route: 410km – 7u00 nonstop

We lopen al direct 1u achter op schema. Het is pas 10u30 als we na het ontbijt gaan tanken en via US-163 uit Monument Valley wegrijden naar het noorden.  Bij mile-marker 13 stoppen we voor het iconische uitzicht op Monument Valley. Tussen de voorbijrazende auto’s door gaan we midden op de weg staan voor de nodige foto’s. Dit punt heb ik in 2010 moeten missen omwille van een gekantelde truck en een wegomlegging van een half uur over stoffige, rode gravelwegen…

We rijden door Mexican Hat, een plaats genoemd naar een rots die er een beetje uitziet als een sombrero. Kort erna slaan we af op UT-261. Goosenecks State Park ligt hier vlakbij maar we slaan het over omdat ik hier in 2010 ook al ben geweest en liever opnieuw naar de Moki Dugway & Muley Point verderop wil gaan.

De Moki Dugway is een onverhard maar goed onderhouden stuk van UT-261 die via een hoop haarspeldbochten 335 meter omhoog klimt naar het Cedar Mesa plateau op ongeveer 2km hoogte. Het uitzicht onderweg is prachtig, met Valley of the Gods, een soort mini Monument Valley onder ons. Ook Monument Valley zelf, 32km verderop, is nog te zien.

Eenmaal boven slaan we linksaf op nog een onverharde weg (lichtjes slechtere staat dan de Moki Dugway zelf) en rijden nog een tiental minuten naar Muley Point. Het zicht is hier nog mooier en op 1 bezoeker na die in zijn auto is blijven zitten, zijn we hier helemaal alleen. We zien hier ook de canyon (die verderop Goosenecks State Park vormt) die de San Juan River (een zijrivier van de Colorado rivier) onder ons uitslijpt.

Ondertussen is het al 12u gepasseerd en willen we naar Mesa Verde National Park rijden, 3u verderop, in Colorado. Dit park draait rond de prehistorische woningen van de Anasazi of Oude Pueblovolkeren. In totaal zouden hier 4000 archeologische sites zijn. Vooral de “cliff dwellings”, rotswoningen, spreken het meest tot de verbeelding.

Voor we de sites bereiken, stoppen we langs de kronkelende toegangsweg onder andere bij de Park Point Fire Lookout, op 2613 meter het hoogste punt in het park waar je een 360° uitzicht op de omgeving hebt. Deze lookout wordt nog actief gebruikt om bosbranden in de wijde omgeving op te sporen en te melden.

We kunnen ook nog net Shiprock zien (New Mexico, 75km hiervandaan), een 483 meter hoog overblijfsel van de kraterpijp van een vulkaan die nu volledig is weggeërodeerd.

Verder stoppen we nog bij het Visitor Center, maar we zijn nogal suf van de warmte. Zeker 35° is het hier in dit park.

Je kan door een aantal cliff dwellings wandelen, maar die zijn meestal in groep onder begeleiding en je moet vooraf tickets aanvragen. Dit zijn we niet van plan, want ons bezoek aan Mesa Verde is vrij kort. Het park bestaat uit 2 delen, Chapin Mesa & Wetherill Mesa, elk met een doodlopende weg. We beperken ons tot de Chapin Mesa en stoppen bij de diverse viewpoints op de cliff dwellings. Hoewel het wel een uniek park is, zijn we er niet direct laaiend enthousiast over. Komt waarschijnlijk wel door de warmte.

Om 17u30 houden we het voor bekeken en vertrekken we richting Durango, nog anderhalf uur rijden vanuit Chapin Mesa, waar we nog iets gaan eten bij Denny’s.

Hotel: Comfort Inn & Suites

Dag 8, 21/07: Vernal => Moab

Route: 475km – 7u30 nonstop

Dinosaur National Monument vlakbij Vernal is een tijd lang gesloten geweest omwille van een grondverzakking, maar is in oktober vorig jaar terug geopend. Het is een vrij groot gebied, maar wij beperken ons tot de Quarry, de plaats van de opgravingen van dinosauriërs die hier 149 milioen jaar geleden rondwandelden. We moeten een shuttle bus nemen naar de quarry waar we pas om 11u30 aankomen (we zijn pas laat vertrokken, want we hadden nog een picnic voor deze middag en nog een voorraad snacks nodig). De Quarry is een gebouw die een deel van een bergwand afzet met daarin honderden dinosaurus-botten. Een paar volledige skeletten zijn ook te bezichtigen. Wel impressionant, maar op een half uur ofzo staan we terug beneden aan het Visitor Center.

Optioneel stond nog de “Tour of the Tilted Rocks” op het programma, die vanaf het Visitor Center verder loopt langs de rivier. Op het einde kan je bv een korte wandeling maken bij Josie Morris Cabin, het huisje van een van de eerste settlers in dit gebied. Verwachte aankomst in Moab vanavond is 21u en we lopen zo al 1u achter, dus we laten deze weg maar voor wat hij is en rijden door naar Dinosaur & Rangely (in Colorado) en zo richting Grand Junction en Colorado National Monument. De weg is echt prachtig en ik heb er spijt van dat ik de Gopro camera niet op de ruit heb geplakt. We moeten nog stoppen omdat er plots een koe en haar kalf de weg oversteken. We horen haar communiceren met de rest van de kudde beneden in de vallei 🙂 Het is ook hier dat we onze picnic opeten.

Rond 15u komen we aan in Colorado National Monument. Gopro time! We wandelen rond in het visitor center en rijden daarna de (enige) scenic drive doorheen het park. Er zijn 19 viewpoints onderweg. We stoppen overal. Sommige zijn vlak naast de weg, voor andere moet je 5 minuutjes wandelen. Echt een prachtig park. Een beetje een mini-Canyonlands (da’s voor morgen). Heel mooi zicht met Grand Junction in de diepte en de Book Cliffs aan de overkant van de vallei. We rijden heel de tijd tussen het mooie en het slechte weer. Het bliksemt fel in de verte maar we blijven gelukkig gespaard.

Terug op de I-70 naar het westen zien we nog een bosbrand in de verte. Misschien pas ontstaan door een blikseminslag van het onweer vlakbij. Bijna het hele stuk tussen Grand Junction & onze afslag naar Cisco zijn er wegenwerken. Maximumsnelheid van 55 of 45 mph in plaats van 75… Er staat een zeer krachtige wind en rijden af en toe door mini-duststorms over de weg 🙂

Rond 19u steken we terug de grens over met Utah en rijden we door Cisco, een ghost town, op weg naar Moab langs Utah State Route 128, ook wel Upper Colorado River Scenic Byway genoemd. We stoppen nog voor een motorrijder die met z’n armen staat te zwaaien. Of we van Thompson komen. Nope. Hij grapt nog over de Gopro op de voorruit en ik merk dat hij ook een camera op z’n helm heeft gezet 🙂

SR128 naar Moab is echt prachtig. Hij volgt de Colorado rivier. We zijn wel een beetje aan de late kant. De zon staat eigenlijk net iets te laag om de canyon mooi op te lichten, maar toch legt ze hier en daar nog accenten die om een foto vragen. Het onweert ook immens in de verte en dat zorgt voor nog dramatischere beelden. Het is uiteindelijk 21u als we inchecken in La Quinta Inn.

Hotel: La Quinta Inn

Dag 2, 15/07: Denver => Sheridan

Route: 700km – 6u45 nonstop

Jetlag… Gisteren na 21u op zijn, zijn we uiteindelijk om 21u30 plaatselijke tijd in bed gekropen… om om middernacht alweer wakker te worden… Ik slaap nog een paar uur,  maar om 4u staan we op en beginnen we al wat op te ruimen, dingen die niet meer nodig zijn in de handbagage in de valies gooien en dingen die we niet altijd mee willen sleuren naar de kamer en in de auto mogen blijven, halen we uit de valies. De lucht op de kamer is zeer droog en we zijn nog gedehydrateerd vanop het vliegtuig. Neus, keel & ogen blijven geïrriteerd. Gelukkig hadden we al wat drinken gekocht op de luchthaven.

Uiteindelijk kruipen we nog wat in bed, maar veel slapen we niet meer. Om 6u15 zijn we het beu en staan we op. Klaarmaken, al wat rommel in de auto gaan gooien en gaan ontbijten. Zeer mooi hotel trouwens. Is pas nieuw sinds dit of vorig jaar denk ik. Tanden gaan poetsen, nog eens naar het toilet, ijszakjes vullen voor in de koeltas, auto inladen en uitchecken. Het is ondertussen 8u30, later dan voorzien, een fenomeen waar we zoals elk jaar gewoon zullen moeten aan worden 🙂

Ik kijk nu ook onze Ford Edge van wat dichterbij. Het gaat om de SEL editie. Niet de meest uitgebreide, maar toch mooi uitgeruste versie met parkeersensoren achteraan, satelliet radio, elektrisch verstelbare bestuurderszetel, dual-zone automatische airco, lederen stuurwiel, cruise control, … Ik heb ook gemerkt dat de Midsize SUV klasse de laatste jaren werd uitgedund. Ik ben dus blij als ik onder de motorkap zie dat de Ford over een 3.5L V6 beschikt, goed voor 285pk, as it should be 😀

We gaan eerst een voorraad water inslaan en wat koekjes en cakejes voor onderweg gaan kopen voor we wegrijden uit Denver. Na anderhalf uur stoppen we bij het Cheyenne Visitor Information Center om even de benen te strekken en ik laat mama het stuur overnemen. Het is 11u15. Voor het eerst rijdt ze met een automatische versnellingsbak en ik moet haar alles goed uitleggen. Ze gaat al direct volgas achteruit uit de parkeerplaats 🙂 Had nochtans gezegd dat hij automatisch al zal beginnen bollen van zodra ze de rem zou loslaten 🙂

Vanaf hier ongeveer toont de GPS doodleuk “239 mijl tot de volgende afslag”… Owkeej… 🙂 Da’s heel België door zonder 1 keer af te slaan…  🙂

Ik moet mama er nog een paar keer aan herinneren om te ontspannen en haar stuur niet zo hard vast te nemen. Relax, de baan is doodsimpel. En oersaai. Urenlang golvende interstate en weinig anders te zien dan dorre grasvlaktes. Maar we wisten dat de eerste dag ter plaatse zo zou zijn, dus we zijn niet teleurgesteld. Mama zeker niet, want voor haar is het sowieso allemaal nieuw 🙂

Ze begaat vrij weinig fouten onderweg, anders dan de handrem aan 30km/u intrappen in de veronderstelling dat het de koppelingspedaal was 🙂 We eten ’s middags in de Pizza Hut in Douglas en ik moet haar nog een paar keer het fooi-systeem uitleggen als je met visa betaald. Ze komen namelijk eerst met de rekening, je geeft je visa kaart af, ze leggen al beslag op een bedrag en komen terug met 2 factuurtjes, 1 voor uw eigen administratie en 1 voor hen. Je schrijft er je fooi op en het totaalbedrag en dan wandel je gewoon weg. De gedachte dat ze dan achteraf nog die fooi extra van je kredietkaart kunnen trekken zonder dat ze die kaart nog hebben, geraakt er bij haar nog moeilijk in 🙂

Ik probeer nog te schatten wanneer we best tanken. “Fuel Range” op de boordcomputer toont afwisselend net genoeg, of net niet genoeg om nog de afstand tot Sheridan te overbruggen, afhankelijk van hoeveel op en neer de weg gaat 🙂 We nemen het zekere voor het onzekere en tanken nog in Casper. Op de 100 mijl tussen Casper & Sheridan ligt er volgens de GPS maar 1 tankstation en da’s toch iets te riskant…

We komen aan in Sheridan om 18u en daarmee zit al direct meer dan 10% van de totale afstand van deze reis erop. We warmen de restjes van de pizza op die we hadden laten inpakken deze middag. Geen zin, energie of honger genoeg om uit te gaan eten en om 8u30 slapen we al.

Hotel: Mill Inn

Dag 1, 14/07: Brussel => Denver

Route:

• Brussel => Keflavik (Icelandair FI555)
  13u50 local (GMT+2) => 15u15u local (GMT)
• Keflavik => Denver (Icelandair FI671)
  16u45 local (GMT) => 18u40 local (GMT-6)

We zijn goed aangekomen in Denver! Geen problemen gehad met de vluchten. Vrij veel beenruimte bij Icelandair, vooral op de vlucht Brussel-Keflavik. Iets minder op Keflavik-Denver, maar we hadden daar wel video on-demand. We zaten naast mensen uit Denver die een cruise langs Denemarken, Noorwegen, etc hebben gemaakt. Ze gaven ons ook tips voor een mooie route nabij Estes Park. We hebben maar niet gezegd dat we eigenlijk al in Noord-Wyoming moeten geraken morgen :p Maar we mochten haar altijd bellen voor hulp 🙂

Ook over Groenland gevlogen. Pretty nice, al die ijsbergen in de oceaan.

We hadden zetels vooraan in het vliegtuig gereserveerd zodat we bij aankomst eerst buiten zouden zijn. Daardoor konden we onmiddellijk zonder wachten door Immigrations. Ideaal. Dan de valiezen ophalen, wat snacks & drinken kopen voor straks/vannacht op de kamer en naar de Alamo shuttle bus. Geen gezaag over upgrades en extra verzekeringen, gewoon meegekregen wat we gereserveerd hadden, en met een glimlach. Altijd plezanter zo. Het wagenpark verschilde enorm met wat ik mij herinner uit 2009, toen we ook vanuit Denver vertrokken. Toen konden we kiezen uit 2 Dodge Journey’s en 1 Ford Escape. Nu stond er een Mitsubishi Endeavor, een Nissan Pathfinder, een paar Dodge Journey’s, een stuk of 5 Jeep Liberty’s, een Jeep Patriot (opvallend kleiner dan de Liberty) en ook een Ford Edge. Het is die laatste geworden. Het interieur is zeer modern, er zit satellite radio op (groot pluspunt), AWD, 8500 mile op de teller en volgens wat ik mij herinnerde is hij ook vrij zuinig. De Jeep Liberty’s zagen er wel meer off-road-capable uit en waren ook echt 4×4, maar ik vind die eigenlijk spuuglelijk en het interieur lijkt uit de jaren 80 te komen…
Achteraf gezien dat we eigenlijk geen nummerplaat hebben vanvoor of vanachter, enkel een temporary license op een blad papier op de achterruit gekleefd 🙂 “Shouldn’t be a problem”, zeiden ze, maar ik verwacht toch een aantal keer tegen gehouden te worden door de politie 🙂
Eerste bevindingen: fluisterstil, maar zeer beperkt zicht naar achter.

Uiteindelijk om 20u30 in Springhill Suites aangekomen, tegelijk een van de mooiere hotels én goedkopere hotels van de hele reis volgens mij 🙂 Het was ondertussen al 4u30 Belgische tijd, dus hoogtijd om te slapen.

Hotel: Springhill Suites Denver Aurora/Fitzsimons