Dag 19, 23/09: Comox => Port Angeles

Rainy Island

[ 275km – 3u45 nonstop (auto) & 37km – 1u30 (ferry) ]

We trekken de gordijnen open deze morgen en we zien opnieuw regen… Wat zo al een beknopt bezoekje aan Vancouver Island zou worden, zal nu nog beperkter worden. Geen nood om ons te haasten deze morgen. We gaan ook eerst nog een picnic gaan halen in Quality Foods in Courtenay. Voor de rest van de dag zullen de uitzichten er onderweg zo uit zien:

Pas tegen 13u komen we aan in MacMillan Provincial Park, meer bepaald het Cathedral Grove gebied, een gematigd regenwoud met voornamelijk “old growth” sparrenbomen, sommige van meer dan 800 jaar oud. Het slechte weer past gelukkig bij dit soort woud. Het is er wel heel druk en de parking staat nagenoeg vol, en dat op een natte, doordeweekse dag… We wandelen eerst door het zuidelijke gebied.

Met al die mooie varens, gigantische bomen en vreemde takken spenderen we hier toch nog redelijk wat tijd om die mooi op foto te krijgen. Pas om 14u zijn we hier rond en wandelen we nog snel een stukje door het noordelijke gedeelte van Cathedral Grove, maar niet zo ver, want eigenlijk is het hier grotendeels hetzelfde en we hebben honger, dus we gaan terug in de auto, uit de regen, onze picnic opeten.

We rijden terug langs dezelfde weg, naar Little Qualicum Falls Provincial Park, maar dit park is toch wat een teleurstelling. Het is hier opvallend rustig, terwijl het eigenlijk maar 10km van het drukke Cathedral Grove ligt; we zijn dus blijkbaar niet de enige die het wat vinden tegenvallen…

De watervallen zijn relatief klein, en/of niet duidelijk te zien, dus we houden het hier vrij snel voor bekeken, eten nog een dessertje in de auto en rond 15u30 rijden we door naar Victoria, nog steeds in de regen.

Inmiddels is het eigenlijk al te laat voor Goldstream Provincial Park die oorspronkelijk op het programma stond, maar met dit slechte weer hebben we er toch niet zoveel zin meer in. We rijden maar gewoon door naar Victoria, zo’n 2u voorbij Little Qualicum Falls. Daar moeten we de ferry halen van 19u30, maar er wordt sterk aangeraden al om 18u te gaan aanschuiven. We steken straks op het water immers de grens over met de Verenigde Staten en de immigratiedienst doet hier al op de parking de paspoortcontrole. Eens die gebeurd is, moet ik nog de paspoorten gaan laten afstempelen in een bijgebouw, bij de typische norse, “stevig” gebouwde Amerikaanse immigrations officer…

Stipt op tijd vertrekt de MV Coho richting Port Angeles.

De laatste cash gaat hier tot op de laatste Canadase dollarcent op aan eten in de cafetaria en rond 21u zet onze Grand Cherokee wiel op Amerikaanse bodem. Er volgt nog een extra paspoortcontrole, maar die stelt niet veel voor en we zijn snel op weg naar de Olympic Lodge waar we 3 nachten zullen verblijven.

Hotel: Olympic Lodge

Advertentie

Dag 18, 22/09: Vancouver => Comox

Ferry Marathon

[ 150km – 2u30 nonstop (auto) & 80km – 3u00 (ferry) ]

Het wordt een drukke dag vandaag, met 3 ferries langs de Sunshine Coast en verder richting Vancouver Island. Eigenlijk heb je hier meer tijd voor nodig dan 1 dag, maar dat weet ik op voorhand. Toch wou ik, omdat het al de tweede maal is dat ik hier in deze regio ben en omdat ik nog wat variatie zocht, eens wat ferries op de route inplannen om eens de sfeer langs de Sunshine Coast & Vancouver Island op te snuiven.

Veel zijn we dus niet echt van plan. Gelukkig, want aan energie ontbreekt het ons vandaag compleet… Het was een korte nacht en het pikante eten bij Pier 7 van gisterenavond is me toch wat misvallen… Mama heeft ook vaak maaglast en slaapt ook vaak slecht, zoals vannacht, dus we sleuren ons maar moeizaam uit ons bed. Toch moeten we voortmaken want ik heb de ferry gereserveerd van Horseshoe Bay naar Langdale op de Sunshine Coast om 9u25. Daar moeten we 1u op voorhand zijn en met de drukte op de wegen van North Vancouver werd het toch nog even spannend. De ferry doet er 40 minuten over en is goed voorzien, zo is er o.a. een cafetaria waar we nog iets simpels kopen om te ontbijten.

Aan de overkant laten we al snel de korte, maar zeer steile wandeling naar Soames Hill a.k.a. Knob Hill vallen. Hier zou je wel een mooi zicht hebben over Howe Sound, de Straat van Georgia & Vancouver Island, maar we hebben er allebei geen zin in vandaag; zeker niet in beklimmingen. En het startpunt van de wandeling vinden we toch niet direct….
We rijden verder naar Sechelt waar we een pitstop houden bij het bezoekerscentrum en daarna alletwee noodgedwongen een voormiddagsiësta houden in de auto. Daarna gaat het verder naar Halfmoon Bay waar we in het kleine cafetariaatje iets simpels kopen als lunch die we bij het klein strandje vlakbij opeten.

We rijden de afslag naar Smuggler Cove Marine Provincial Park grandioos voorbij en verliezen hierdoor al snel een half uur. We maken hier een wandeling van 3.5km, maar de helft ervan is zeer oneven, veel op en neer en slalommen tussen rotsblokken en boomwortels, dus we doen er toch 2u over. We lopen op een gegeven moment over een wandelpad over een vijver met een spiegelglad oppervlak. Het lijkt bijna alsof de brug zweeft en je naar omlaag in een parallel universum zit te kijken 🙂

De rest van de wandeling is op zich wel mooi, maar hij loopt wel vaak tussen de bomen en van de uitzichten die er zijn, had ik meer verwacht, maar misschien begint er na 17 dagen wat gewenning op te treden, of is het gewoon de vermoeidheid.

We rijden nu nonstop door naar de volgende ferry. We moeten er opnieuw best 1u op voorhand zijn, zeker aangezien deze ferry niet te reserveren is (en ook gratis is in deze richting). We zijn er ook op tijd, maar er staan toch al een hele reeks auto voor ons. De ferry brengt ons om 16u55 op 50 minuten van Earls Cove naar Saltery Bay.

Op naar Powell River waar we nog anderhalf uur vrij hebben.

We wandelen even over de Willingdon Beach Trail waar we enkele vreemde “horizontale” bomen zien, maar het wordt al aardig donker (zonsondergang om 19u19 vandaag), we blijven ook zeer moe en van een mooie sunset is er ook geen sprake meer; de zon zit sinds kort achter een wolkendek.

We gaan dan maar voor een 3e keer vandaag gaan aanschuiven voor de ferry en ondertussen houden we terwijl de duisternis valt onze zoveelste siësta… We betalen deze ferry trouwens eens cash, voor het eerst op de 13 dagen dat we in Canada zitten; anders altijd en overal Visa of Mastercard gebruikt… Tegen morgenavond moet er dan eigenlijk nog zo’n 200CAD cash op, hmm…
Om 20u45 zet de ferry ons in totale duisternis op 1u tijd over naar Little River op Vancouver Island (een half uur sneller dan aangegeven). We eten nog op de ferry, mama rust nog en ik typ eindelijk wat verder aan het blog.

Een drukke dag dus, gelukkig wel met mooi weer, maar zonder veel stops bij bezienswaardigheden, dus geen diepgaand bezoek aan de Sunshine Coast, maar dat was ook nooit zo bedoeld tijdens m’n voorbereiding. De ferries waren wel eens een leuke afwisseling met het rijden en ondertussen konden we ook wat uitrusten.

Rond 22u zijn we dan aan het hotel in Comox. Een van de mindere hotels van de reis, maar zeker niet slecht, behalve dat de wifi altijd uitvalt. Een blog update zal dus opnieuw moeten wachten vandaag…

Hotel: Port Augusta Inn & Suites

Dag 17, 21/09: Vancouver

Gone fishin’

[ 65km – 1u30 nonstop ]

We slapen vandaag wat uit. Ik heb pas om 13u gereserveerd bij Granville Island Boat Rental. Deze voormiddag rijden we enkel naar Kitsilano Beach om vandaar via Vanier Park tot op Granville Island te wandelen. Het plan is om op de heenrit eens over de Lions Gate Bridge te rijden en te stoppen bij Prospect Point in Stanley Park. We zitten echter al snel in de spits en we rijden ook al direct verkeerd. Bij de hercalculatie van de route door de GPS stuurt hij ons ook nog zonder we het goed beseffen richting de Iron Workers Memorial Bridge…
Bij Kitsilano Beach is er gratis parking, maar er is nergens een plekje te vinden, dus dan zetten we ons maar op de betaalparking. Uiteindelijk mogen we nog doorstappen om op tijd bij de boat rental aan te komen. Zelfs tijd om nog een picnic te kopen in de public market op Granville Island hebben we niet meer. Dat worden op de boot weer snacks…

We huren de GT Deluxe, onder het motto “als je iets doet, moet je het goed doen”, de krachtigste die ze te huur aanbieden, voor 4u. Er staat wel redelijk wat wind en de dame aan balie meldt ook dat er veel hoge golven staan, dus dat we het eerste stuk aan de open zee traag moeten doen. Dat doen we dan maar. We mogen al van geluk spreken dat de zon zowaar schijnt…
We zijn van plan om Indian Arm op te varen, een fjord ten noorden van Vancouver, tot aan Granite Falls. Dat is in principe te doen op 4u.

In de haven staat er een snelheidslimiet waar we ons aan houden, maar ook daarbuiten, rond Stanley Park, kunnen we eigenlijk niet veel sneller omwille van de onstuimige zee, waar ons bescheiden bootje duidelijk niet voor bestemd is. Telkens ik wat harder probeer te gaan, vliegt de hele boot letterlijk in de lucht en komt die met een keiharde smak terug neer. Gas terug dan maar 🙂

We zijn verplicht in een wijde boog rond Stanley Park te varen omwille van de schijnbaar ondiepe en rotsachtige ondergrond.
Eens we onder de Lions Gate Bridge doorvaren, kalmeert het water wat en kunnen we iets sneller gaan. Hier neemt mama ook eens over. We varen hier door de haven, tussen de vrachtschepen door.

Iets voorbij de Iron Workers Memorial Bridge buigen we linksaf naar Indian Arm. Hier is het water zeer rustig en we kunnen continu volgas.

We varen rechtstreeks door naar Granite Falls. Ondertussen is het al 15u, dus we zijn exact op het halfwegpunt. We eten wat op de boot en keren terug. Spijtig dat we niet meer tijd hebben om misschien eens aan wal te gaan bij de waterval, maar de tocht rond Stanley Park heeft ons helaas meer tijd gekost dan verwacht, en we moeten er straks uiteraard nog eens langs.

We varen nog langs de verlaten waterkrachtcentrale, “Buntzen Power Station”,

en rond 16u zitten we terug tussen de olietankers en moeten we wat gas terugnemen, al helemaal als we terug rond Stanley Park in open zee terecht komen.

Stipt om 17u dokken we terug bij Granville Island Boat Rental. Hoe oncomfortabel sommige stukken ook waren, wat een onvergetelijke ervaring!

Maar nu eerst dringend een toilet zoeken en dan nog eens door de public market wandelen, voor we terugwandelen naar Kitsilano Beach.

We rijden nog een stukje door downtown Vancouver,

maar we stoppen niet meer, ook niet meer in Stanley Park, want het is al +-19u en ik heb om 20u gereserveerd bij het Pier 7 restaurant in North Vancouver. We kunnen parkeren in de parking van het Pinnacle Hotel vlakbij.

Prachtig restaurant met zicht over de baai richting downtown Vancouver en de haven, maar het eten viel mij tegen. Volgens mij hebben ze hun pot pikante kruiden in de rijst laten vallen, want dat was echt niet te eten. Ik doe m’n beklag, maar tegen dat ze wat “gewone” rijst klaar hebben, is de rest van m’n eten al op en heb ik eigenlijk geen honger meer 🙂

Na het eten wandelen we nog over de Burrard Dry Dock Pier, waar ik de kou verbijtend toch nog wat Vancouver skyline foto’s probeer te maken.

Rond 22u15 zijn we terug in het hotel. Morgen vroeg dag, want we hebben een ferry (of 3) te halen…

(De reisverslagen over Vancouver in 2013 kan je hier vinden:)

• Dag 2, 06/09: Seattle => Vancouver
• Dag 3, 07/09: Vancouver => Lillooet

Hotel: Holiday Inn Hotel & Suites North Vancouver

Dag 16, 20/09: Lillooet => Vancouver

Up in the Air

[ 300km – 4u30 nonstop ]

We rijden deze voormiddag vrijwel nonstop via de Sea-to-Sky Highway richting Whistler waar ik een vlucht met een watervliegtuig heb geboekt, wat nog steeds een verrassing voor mama is. Het weer is opnieuw grijs & koud vandaag. Dat belooft voor straks…

In eerste instantie wou ik hier de Peak-2-Peak gondel eens nemen omdat we die hier in 2013 ook niet hebben gedaan ten voordele van de gondel in Jasper National Park toen. Tijdens m’n voorbereidingen bleek echter dat die sinds vorig weekend al is overgeschakeld op winterschema en tijdens de week niet meer open is… Dan maar een eens in een watervliegtuig gaan zitten 🙂

Rond 10u30 stoppen we nog even langs Duffey Lake.

Verderop in Pemberton halen we nog een picnic bij Grimm’s Gourmet & Deli. Daarna gaat het direct naar Whistler waar we stipt om 12u20 moeten inchecken voor de vlucht van 12u45.

We doen de Spectacular Glacier Tour bij Whistler Air. Er is wel nog wat verwarring, want de piloot meldt voor het instappen dat de vlucht 35-40 minuten zal duren terwijl er op onze boekingsbevestiging staat dat het om een vlucht van 50 minuten gaat. Die 50 minuten blijkt van in- tot uitstappen te zijn. De vluchtduur op zich blijkt inderdaad achteraf net geen 40 minuten te zijn. We vliegen over de gletsjers van Garibaldi Provincial Park; maar vooral Garibaldi Lake was echt prachtig. Echt een aanrader! En gelukkig dat de zon er toevallig deze middag ook even door kwam, (met de nadruk op even)…

We eten hier ook onze picnic en daarna rijden we richting Alexander Falls langs de Callaghan Valley Road. Je kan hier naar het schijnt veel beren spotten langs de weg, maar daarvoor is het eigenlijk te laat/te vroeg op de dag. Het is ondertussen ongeveer 14u45.

De volgende stop is Brandywine Falls Provincial Park. In tegenstelling tot de vorige waterval, moeten we hier wel een kort stukje wandelen, maar de waterval is wel mooi.

We hebben langs deze route wel al wat zaken overgeslaan vandaag en er zullen er nog volgen want we zitten met een vrij strakke planning, niet alleen owv de vlucht van daarnet, maar ook omdat ik graag in Squamish de gondel omhoog had genomen, en de laatste is al om 17u vandaag… Daarnaast wil ik ook nog ergens een mooie zonsondergang afwachten. Zo hebben we het mooie Joffre Lakes Provincial Park overgeslaan alsook Shannon Falls Provincial Park. Die heb ik alletwee in 2013 al bezocht. Brandywine Falls van vandaag vond ik trouwens mooier dan Shannon Falls…

Rond 16u30 komen we aan bij de Sea-to-Sky Gondola in Squamish. We twijfelen nog heel lang of we die wel omhoog zullen nemen. Het is weer bewolkt & koud en het is toch ook weer 40$ per persoon… Maar we zijn hier nu, dus uiteindelijk kopen we toch maar een paar tickets voor de laatste gondel omhoog vertrekt.

De zon komt er gelukkig ook weer wat door (maar daardoor zijn de uitzichten over Howe Sound, het meest zuidelijke fjord van Noord-Amerika wel allemaal tegenlicht; je kan hier dus beter vroeger op de dag komen.) Je kan boven een aantal wandelingen doen, maar wij wandelen enkel wat op & rond de hangbrug, mama koopt nog een souveniertje en rond 17u45 staan we terug beneden.

We rijden verder naar Porteau Cove Provincial Park. Het is ondertussen 18u15. De zon gaat onder om 19u16. Ik twijfel of we niet beter doorrijden naar Cypress Mountain Provincial Park en daar met zicht over Vancouver de zonsondergang afwachten, maar dat zou misschien wat te nipt worden, dus uiteindelijk blijven we hier een hele tijd rondhangen en haal ik m’n statief terug boven en dat heb ik me niet beklaagd.

19u30 is het ondertussen, we rijden nog zo’n half uur verderop naar Cypress Mountain Provincial Park, (wat eigenlijk niet meer is dan een viewpoint over Vancouver.)

Tegen 21u komen we eindelijk aan in het mooie Holiday Inn Hotel & Suites in North Vancouver. Geen hotel in downtown Vancouver enerzijds omwille van de prijs en anderzijds omdat we hier overmorgen ’s morgens stipt op tijd weg moeten en zo veel mogelijk risico op files willen vermijden. Mooi hotel maar er hangt wel een lichte sigarettengeur in de kamer. Niet heel erg, maar ik ga het toch maar gaan melden zodat we na het uitchecken geen boete wegens roken op de kamer aangesmeerd krijgen. Laat diner in Seymour’s Pub aansluitend bij het hotel.

(Het reisverslag van dit traject in 2013 kan je hier vinden: Dag 3, 07/09: Vancouver => Lillooet )

Hotel: Holiday Inn Hotel & Suites North Vancouver

Dag 15, 19/09: Salmon Arm => Lillooet

[ 350km – 5u15 nonstop ]

Vandaag volgt opnieuw een rijdag binnendoor naar Lillooet. We vertrekken pas rond 10u30 en gaan eerst nog in het Blue Canoe Bakery Cafe een broodje kopen voor deze middag.

De GPS van de Jeep heeft moeite om de oorspronkelijk geplande route binnendoor van Salmon Arm naar Westworld te berekenen (van daar wil ik de onverharde Douglas Lake Road nemen), hij blijft ons naar de Trans-Canada Highway richting Kamloops sturen, dus we nemen toch die laatste maar, die is ook mooi, langs Shuswap Lake, bijna dubbel zo lang, maar niet qua tijd. Mama rijdt, zo kan ik eindelijk wat aan het blog verder typen.

De weersvoorspellingen voor vandaag zijn zeer wisselvallig met zelfs kans op onweersbuien in de namiddag. Het blijft inderdaad bewolkt in de voormiddag en tegen dat we de Douglas Lake Road bereiken rond 12u15 begint het ook te regenen. De Douglas Lake Road bestaat voor ongeveer 50km uit gravel. Hopelijk ligt die er goed bij; ik heb er gisterenavond en deze morgen toch nergens negatief advies over gevonden…

Uitzichten zijn quasi onbestaand met dit weer, dus de camera’s blijven net als gisteren grotendeels uit…

Ondertussen hebben we nog niet gegeten en in Merritt twijfelen we of we ons broodje opeten of niet. We moeten ook nog tanken en zien dan toevallig opnieuw een Boston Pizza waar we gisterenavond ook heel lekker gegeten hebben, dus we springen hier opnieuw binnen.

De rest van de route volgen we Nicola, Thompson & Fraser River Valleys en spelen we haasje-over met 2 Canadian Pacific goederentreinen.

Uiteindelijk komen we rond 18u30 aan bij Seton Lake waar we een niet onaardige zonsondergang afwachten voor we naar ons hotel in Lillooet rijden. Uit eten doen we niet meer; we willen zeker tijdig gaan slapen want morgen moeten we stipt op tijd in Whistler staan. Mama eet een broodje van deze middag en ik warm de rest van de spaghetti op die we hebben meegenomen uit de Boston Pizza.

Hotel: Hotel DeOro

Dag 14, 18/09: Lake Louise => Salmon Arm

Slightly Moist

[ 400km – 5u15 nonstop ]

Het is vandaag nóg kouder in Lake Louise; voor morgen wordt er zelfs kans op sneeuw voorspeld… Voor we hier wegrijden, halen we nog een picnic in de Village Market en zoeken we eerst nog Morant’s Curve op, een bekend uitzichtpunt op de Canadian Pacific Railway. We zijn er niet alleen en zijn ook niet de enigen die een tijd blijven wachten in de hoop dat er een trein passeert die de foto’s een extra onderwerp kan geven. Helaas, het blijft stil.

11u15. We rijden verder, door Yoho National Park en weg uit de Canadian Rockies richting Glacier National Park. Inmiddels moet de klok 1u achteruit. We zitten nu op GMT-7 of 9u achter op België.

Glacier National Park is vooral een wandelpark en dat zijn we hier niet echt van plan. Het weer begint ook terug te verslechteren. We stoppen bij het Visitor Center en that’s it.

We rijden verder naar Mount Revelstoke National Park waar we over de korte maar heel mooie Giant Cedars Boardwalk wandelen. Als er 1 soort wandeling is die wél goed past bij nat weer, dan is het de soort die door regenwouden en “old growth” bossen loopt. Inmiddels is het 14u30 plaatselijke tijd.

We moeten het uur wat in de gaten houden, want we willen graag de Meadows in the Sky Parkway rijden naar de top van Mount Revelstoke die om 17u30 plaatselijke tijd sluit voor verkeer dat omhoog gaat. Bovenaan kun je een aantal wandelingen doen, maar de weg naar omlaag sluit al om 18u30…

De uitzichten vallen helaas tegen omwille van het weer. Gelukkig is het met zijn 16 haarspeldbochten een hele leuke baan om met een 3.6L V6 op te rijden :-]

Rond 16u15 zijn wel al boven. Het laatste stukje moet je echter met een shuttlebus doen. Volgens de website gaat de laatste shuttle omhoog om 17u30; echter hangt er nu 16u20 uit… We zijn in principe dus nog op tijd, maar er komt echt heel dichte mist opzetten… Dan maar terug omlaag zeker?

En hoe de laatste 100km van vandaag eruitzien? Zo:

Aankomst rond 18u. Dinner bij Boston Pizza in Salmon Arm; heerlijke keten met een heel ruim aanbod!

Hotel: Comfort Inn & Suites

Dag 13, 17/09: Lake Louise

The Invasion

[ 140km – 2u30 nonstop ]

Het plan vandaag was om zo vroeg mogelijk naar Moraine Lake te rijden om daar na zonsopgang rond te wandelen. In 2013 ben ik hier ook geweest rond de middag, maar dan was het hier al heel druk. Toen waren we een van de laatsten die nog langs de weg op 1km van de overvolle parking mochten parkeren voor de weg werd afgesloten.

Vandaag is het echter heel bewolkt & regenachtig, dus dat motiveerde niet echt om al vroeg op pad te gaan. Voor mooi ochtendlicht op het meer moeten we het in ieder geval niet doen. Uiteindelijk vertrekken we pas rond 10u00 om al heel snel toch in de file te staan op de weg richting Lake Louise & Moraine Lake… De weg richting Moraine Lake is opnieuw afgesloten en ook op de weg naar Lake Louise staat er een 2km lange file, wat wil zeggen dat de parking daar ook overvol staat… En dat op een natte, koude, septemberochtend; wat moet het hier in de zomer wel niet zijn? Ik schuif nog even aan, maar besef al rap dat heel dit circus echt wel nog lang kan duren, dus ik keer om. Misschien vanavond nog eens proberen.

Op naar Yoho National Park dan maar, waar we eerst bij de Lower en Upper Spiral Tunnel viewpoints stoppen. Hier maakt de Canadian Pacific Railway 2 lussen over zichzelf. Bij de Lower Tunnel is er niet veel te zien, maar bij de Upper Spiral Tunnel horen we in de verte een trein aankomen, dus we blijven hier een een tijdje wachten. Met vlotjes boven de 100 wagons in een bergachtig landschap gaat die natuurlijk niet snel vooruit; pas na een kwartier verschijnt hij.

Iets verderop staan we nog even stil omdat er weer 2 sukkelaars voorop rijden die het niet konden laten heel hun appartement mee te sleuren en *oops* bijna niet kunnen draaien op de haarspeldbochten richting Takakkaw Falls. Tjah…

Takakkaw Falls is de 2e hoogste waterval in West-Canada. Inmiddels is het +- 12u. We wandelen hier tot aan de voet en terug. Het is niet zo ver, maar we “verliezen” wel redelijk wat tijd met fotograferen. In 2013 had ik hier geen statief mee wegens toch geen tijd; we reden toen immers 160km meer dan vandaag.

Daarna keren we terug richting de Trans-Canada Highway.

Na nog een paar lange fotostops langs de weg is het uiteindelijk al 14u45. We rijden verder naar Emerald Lake. Ook hier is het enorm druk. In 2013 hadden we het hier nagenoeg voor onszelf, rond 18u, bij +- 20°C. Nu is het nat & koud en toch staat de parking overvol. Hele bussen Aziaten worden er gelost. Het voelt bijna aan alsof we in China op reis zijn…. We hebben ook nog niet gegeten en hebben ook niets bij omdat ik graag in het Window at Cilantro restaurant had gegeten hier aan de oever van dit meer, helaas is het afgehuurd voor een trouwfeest. Een kleine kiosk vlakbij blijkt dan weer quasi uitverkocht te zijn. Dat, gecombineerd met de regen en de met hun minimum 2 zwiepende selfie sticks per gezin onophoudelijk kwebbelende Chinezen (zwijg dan toch en geniet gewoon?) en ik verlies mijn geduld. Ik had hier graag een eind rond het meer gewandeld, maar ik heb er helemaal geen zin meer in. De sereniteit die ik hier de vorige keer ervaren heb, is nergens te bespeuren. Je kan hier wel een kano huren om de Chinese invasie te ontvluchten en had het goed weer geweest, dan stond dit ook op de planning…
Voor de foto’s moet ik het ook niet doen; ik raad mama aan om bij thuiskomst gewoon maar eens naar die van 2013 te kijken… Fuck it, terug naar de auto en ons broodje opeten…

Lake Louise laten we voor wat het is, hier ben ik in 2013 reeds geweest bij veel aangenamer weer. We rijden terug naar ons hotel voor een kleine siësta en gaan uiteindelijk om 18u toch nog eens naar Moraine Lake gaan kijken.
De weg is terug open en de parking staat maar halfvol meer. We wandelen eerste de korte & steile Rockpile Trail voor een overzicht op het meer.

Daarna wandelen we nog even langs de oever, maar niet heel ver meer. Een paar long exposure foto’s verder en het wordt gauw donker.

Inmiddels is het 19u30 en rijden we nog zo’n half uurtje terug naar ons hotel. We gaan opnieuw eten in het Mountain Restaurant want het was hier gisteren ook lekker.

(Het reisverslag van 2013 over deze regio kan je hier vinden:)

• Dag 10, 14/09: Canmore

Hotel: Mountaineer Lodge

Dag 12, 16/09: Jasper => Lake Louise

The Way Back

[ 350km – 5u nonstop ]

De verslagen van vandaag en de volgende 2 dagen schrijf ik pas 3-4 weken na de feiten, dus ik ga het wat korter maken en het voornamelijk bij foto’s houden. Ter plaatse had ik gewoonweg te weinig tijd om elke avond blogteksten te typen (laat staan foto’s te selecteren).

We doen vandaag opnieuw de Icefields Parkway, in zuidelijke richting van Jasper tot in Lake Louise in Banff National Park.
Zaken als Horseshoe Lake heb ik al bezocht & Athabasca Falls hebben we beiden een paar dagen geleden al bezocht, dus het gaat quasi rechtstreeks naar Sunwapta Falls rond 11u30 waar we eerst in de cafetaria van het “resort” vlakbij wat kopen om onderweg op te eten.

Rond 13u komt de Athabasca gletsjer met daarachter het Columbia Icefield in zicht. Het Columbia Icefield is ongeveer 325km² groot, 100 tot 365m diep en voedt een aantal gletsjers hier in de omgeving…

“Isn’t God’s creation beautiful” roept een oudere man nog dolblij vanuit z’n auto terwijl we van het uitzicht staan te genieten. “Which god exactly?” wil ik nog antwoorden, of “Yeah, praise the Flying Spaghetti Monster and his noodliness!”, maar hij leek zo gelukkig en ik had tijd noch zin in een religieus debat.

We eten hier onze picnic op de parking van het Icefield Center en wandelen daarna de Toe of the Athabasca Glacier wandeling. Je kan hier goed zien hoe ver de gletsjer al is teruggetrokken in de laatste decennia; er staan bordjes met data langs de wandeling. Sinds 1992 is hij bv 200m teruggetrokken. 2km sinds 1844…
En koud dat het hier terug is…

Uiteindelijk is het 14u30 en rijden we iets verderop naar de Wilcox Pass. We doen hier niet het volledige traject; we wandelen enkel naar het 1e & 2e uitzichtpunt (het 1e zegt eigenlijk te weinig), da’s voor ons al lastig genoeg. Het is zo’n 3km heen en terug maar continu klimmen.

Rond 16u30 staan we terug aan de auto. Nog iets binnenwerken en verder over de Icefields Parkway.

Aan de Saskatchewan River Crossing slaan we af op Highway 11, de David Thompson Highway; deze loopt langs het gigantische (artificiële) Abraham Lake. We zijn niet echt iets van plan, gewoon sightseeing en aan Windy Point rond 17u45 maken we rechtsomkeer. Helaas komt er meer bewolking opzetten en doet het punt zijn naam alle eer aan…

Eens terug op de Icefields Parkway stoppen we niet meer; veel zaken hebben we 3 dagen dan wel 3 jaar geleden al gezien, en maar goed ook; 1 dag is eigenlijk echt te weinig om dit traject goed te bezoeken…

Rond 19u30 komen we aan bij de Mountaineer Lodge in Lake Louise en na het inchecken gaan we nèt voor sluitingstijd (niets is hier heel lang open) nog eten in het aan te raden Mountain Restaurant vlakbij.

(De reisverslagen van dit traject enkele dagen geleden of van 2013 kan je hier vinden:)

• Dag 8, 12/09/13: Jasper => Canmore
• Dag 9, 13/09/16: Canmore => Jasper

Hotel: Mountaineer Lodge

Dag 11, 15/09: Jasper

Meet Teddy

[ 90km – 1u45 nonstop ]

Zoals gisterenavond al geschreven, hebben we vandaag opnieuw geluk met de beren. We doen het rustig aan en slapen wat uit. Op de weg van onze bungalows naar Jasper staan we al snel terug stil en parkeren we ons net als zoveel anderen langs de kant van de weg. Er blijkt opnieuw een zwarte beer tussen de bomen te lopen.
Omdat hij zo in de struiken en het lange gras zit te snuffelen, is het nog moeilijk om hem goed op de foto te krijgen, laat staan scherp, maar af en toe kijkt hij toch eens op en heb ik hem beet…

De massa volk langs de weg blijft echter maar aangroeien en de beer komt zeer geleidelijk aan dichter en dichter. Te dicht eigenlijk. Niet omdat hij geïnteresseerd is in het volk, hij is gewoon rustig op zoek naar besjes en blijkt zich hoegenaamd niet te storen aan de mensen die staan te gapen. We wandelen dus terug naar de auto en op dat moment rijdt er een park ranger voorbij die de rest van de mensen duidelijk maakt dat ze veel te dicht staan.

Terwijl we wat zitten te wachten in de auto komt er een tweede park ranger vanuit Jasper (vermoedelijk werd het nieuws doorgegeven), die er onmiddellijk korte metten mee maakt. Hij stapt uit met iets wat op een paintball geweer lijkt, neemt positie in en vuurt een hoop schoten af rond de beer (rond, niet op, voor alle duidelijkheid), waarna die wegvlucht uit het zicht… De actie duurde al bij al nog geen 15 seconden… Klaar.

“Allé, dat beest, waarom?” vraagt mama haar nog ontgoocheld af. Welja, hoe vaker die beren dichter komen bij mensen (of omgekeerd), hoe sneller ze gewoon worden aan ons en dan is het enkel een kwestie van tijd voor er nog maar eens een artikel van een aanval in de kranten verschijnt… Bij dieren die in contact zijn gekomen met mensen bestaat zelfs de kans dat ze preventief worden afgemaakt, ofwel omdat ze enkel maar in herhaling zullen gaan vallen, ofwel omdat ze worden verstoten door de moeder en sowieso ten dode zullen zijn opgeschreven.

In ieder geval, 11u30, weg was de beer en weg waren wij. Eerst nog wat gaan halen om te eten deze middag bij Bear’s Paw Bakery in Jasper. Het ligt er vol van de zoetigheden, ik moet me inhouden om niet van elks iets te proberen, want er zitten eigenlijk nog genoeg snacks in de frigobox…

Kort erna staan we stil bij de spoorwegovergang. En als je hier stil staat, sta je lang stil. Er rijden hier lange goederentreinen door de Rockies (alsook de “Rocky Mountaineer“, een passagierstrein met panoramisch dak die je o.a. van Vancouver naar hier kan brengen) en Jasper heeft een station. En met “lang” bedoel ik minimum 150 wagons lang in dit geval. We hebben zelfs de eerste niet kunnen tellen. Ik moet er geen tekening bij maken hoe lang het duurt eer zo’n ding op gang is gekomen, of is gestopt…

Uiteindelijk komen we pas rond 12u30 aan bij de parking van de Valley of the Five Lakes trail die ze overhoop aan het gooien zijn om tegemoet te komen aan het toenemend aantal toeristen. De trail zelf is gelukkig wel open dus we parkeren ons net als een hoop anderen gewoon langs de weg.

De wandeling is ongeveer 4.5km lang en ik had er 2u voor voorzien, maar zoals gewoonlijk is dat te nauw bemeten. Het traject langs de 5 meren is relatief vlak, maar er zitten aan het begin/eind toch wat steile stukken bij. Dan nog de obligatoire fotostops en picnic en we zitten aan 3 uur…

(Achteraf merk ik dat ik alle foto’s, alsook die van de laatste dagen, zonder dat ik het wist met 2 filters op m’n (hoofd-)lens heb geschoten; zowel een UV/protectiefilter als een polarisatiefilter. Ik mag dus overal donkere vlekken uit de hoeken gaan knippen dus. Stoemen aap…)

We gingen het rustiger aan doen vandaag en omdat de dag zo al wat is uitgelopen, laten we Horseshoe Lake vallen, dat heb ik toch al bezocht in 2013. Athabasca Falls stond vandaag ook op de planning, maar dat hebben we eergisterenavond al bezocht. (De dag is dus een stuk korter dan wat hierboven op de kaart staat.)

Bijna op dezelfde plek waar we deze voormiddag een zwarte beer hebben gezien, staat er opnieuw een “bear-jam”. Het blijken deze keer een zwarte beer met 2 of 3 kleintjes te gaan. (Ze zien er wat bruinig uit, maar kleur is geen onderscheidende factor tussen zwarte of grizzly beren.) Ze zitten een stuk verder van de weg dan deze voormiddag. (Er loopt wel een wandelpad door dat gebied en we zien onwetende wandelaars lopen in de verte; hopelijk hebben die bearspray bij…)

Na een siësta in onze bungalow gaan we uiteindelijk gaan eten bij Earls waar ik in 2013 ook gegeten heb en goeie herinneringen aan heb. Het is wel opvallend drukker nu, zoals veel plekken deze reis, met toch voor een groot stuk Aziaten… Ik neem de zachtste BBQ ribs die ik ooit al gegeten heb. Zonder overdrijven, gewoon met de rib schudden is genoeg om het vlees er van te laten vallen… De eerste die mij op een eettent in België kan wijzen die ook z’n ribbetjes zo kan klaarmaken, krijgt van mij nen euro… En nee, “Amadeus” serveert precies het vlees van een dementerend varken met reuma en is 2x niets vergeleken met deze hier…

(De reisverslagen uit 2013 over Jasper National Park kan je hier vinden:)

• Dag 5, 09/09: Clearwater => Jasper
• Dag 6, 10/09: Jasper
• Dag 7, 11/09: Jasper

Hotel: Patricia Lake Bungalows

Dag 10, 14/09: Jasper

Ms. Moose

[ 120km – 3u nonstop ]

Nog voor het ontbijt op onze kamer rijden we naar Pyramid Lake niet zo ver van onze bungalow. Mijn hoop was om daar de zonsopgang mee te maken, maar daarvoor was het gisterenavond toch wat te laat… Eerst stoppen we nog bij Patricia Lake.

Terwijl ik m’n foto’s daar afrond, passeert er een bus of 2 richting Pyramid Lake, waar wij dus ook naartoe gaan. Lap… Allesbehalve idyllisch daar dus…
Gelukkig is iedereen vrij snel terug ingescheept en hebben we het kleine Pyramid Island daarna nog grotendeels voor onszelf.

Rond 11u zijn we dan terug aan onze Cavell Suite waar we nog iets simpels binnen werken uit onze frigobox. Old Fort Point stond oorspronkelijk op het programma, maar na de drukke & lange dag gisteren hebben we niet veel zin om veel te wandelen vandaag. We vertrekken dus rustig naar Lake Beauvert en wandelen er een kort stukje langs de oever. Ondertussen is het 12u30.

Daarna gaat het verder richting de Maligne Lake Road, maar als we op de Yellowhead Highway zitten, ziet mama nog een wapiti langs de Athabasca River. Het blijken er zelfs meerdere te zijn, maar je kan hier niet zomaar stoppen (stoppen op de pechstrook als je geen pech hebt, is illegaal), dus ik sla af van zodra ik kan, dat blijkt bij de Pine Bungalows te zijn en daar kan je tussen de bungalows tot dichtbij de rivier rijden. Daar heb ik nog net tijd de telelens op de camera te schroeven en er een tweetal vast te leggen.

We rijden nog langs Medicine Lake dat aan het zuidelijke einde al quasi droog staat. Het is ons al vaak opgevallen dat de herfst dit jaar al heel vroeg z’n intrede heeft gemaakt in deze regio, niet alleen omwille van de opvallend koudere temperaturen vergeleken met m’n bezoek in september 2013, niet alleen omwille van de sneeuwbuien van een paar dagen geleden, maar ook omwille van de bomen die duidelijk nu al beginnen te verkleuren. Dat was in 2013 nog absoluut niet het geval. En dit nu al opgedroogde meer is nog zo’n teken.

Rond 14u30 komen we aan bij de overvolle parking van Maligne Lake. Langs de oever van het meer gaat mama eerst en vooral een 2e keer tegen de vlakte en dan gaan we in de cafetaria iets eten om daarna de tickets op te halen voor de boottocht die ik voor 16u gereserveerd heb. (Er waren 2 dagen geleden trouwens nog net 2 plaatsjes vrij, maar ik wou niet eerder boeken om de weersomstandigheden af te kunnen wachten). Ik heb dit uur uitgekozen omdat de zon dan als iets lager staat, wat altijd mooi is voor fotografie, en omdat je in de late namiddag Spirit Island, waar we naartoe varen, minder tegen licht moet fotograferen vergeleken met eerder op de dag (en dit is de laatste tour die je kan boeken). (Je kan de stand van de zon & maan voor om het even welke plaats & tijdstip op aarde opzoeken met The Photographer’s Ephemeris, bijvoorbeeld voor hier & nu: http://app.photoephemeris.com/?ll=52.643083,-117.492176&center=52.6810,-117.5180&dt=20160914163000-0600&z=11&spn=0.36,0.81 )

Spijtig genoeg begint er natuurlijk net meer bewolking op te zetten, dus qua foto’s kan ik eigenlijk beter die van 2013 gaan hergebruiken…

Stipt om 17u30 meren we terug aan.

Op de weg terug naar Jasper zien we plots een hoop auto’s in de berm staan; meestal betekent dit dat er iets van wildlife te zien is, dus ik parkeer ook. Ik zie niets, maar de meeste mensen, een stuk of 10, lopen het bos in. Ik gooi het over een andere boeg en loop verder langs de weg om aan de andere kant van een beekje door de struiken en een heuvel op te lopen in de hoop meer te zien dan de anderen. We zijn hier maar met 2. Het blijkt om een moose-koppel te gaan (in het Nederlands eland genoemd). De stier zit echter te verscholen achter het groen om er een duidelijke foto van te kunnen maken.

Uiteindelijk loop ik toch nog eens naar waar de rest van de toeristen staan en ik verschiet mij een bult als ik daar plots over de schouder van mijn voorganger kijk. We staan misschien op amper 10 meter van die “bull moose”, veel dichter dan ik wou, veel dichter dan iemand zou moeten willen. Echt onverstandig. Ik wandel dus in een wijde boog naar de zijkant, weg van de toeristen (met kinderen n.b.) en weg van dat dier, tot bij een professionele cameraman die daar stond opgesteld. Hij knikte nog afkeurend naar de toeristen aan de overkant en fluisterde nog tegen hen dat ze veel te dicht stonden en dat hij nooit z’n kinderen zo dicht zou brengen…

Ondertussen is het al 18u45 dus we rijden verder over de Maligne Lake Road naar de noordkant van Medicine Lake.

Bij Medicine Lake valt het me op dat hier bosbranden moeten gewoed hebben en als ik de beelden vergelijk met die van 2013 (
http://qbic.smugmug.com/Travel/Canada-USA-2013/Day-01-10/i-c5kd5xD/A ), klopt dat ook.

De laatste stop vandaag is de Maligne Lookout terwijl de zon ondergaat.

Omdat het al laat is en we moe zijn, gaan we gewoon in een “Kentucky Fried Pizza Chicken Hut” combo-tent wat gaan halen om in de bungalow op te eten.

Op de toegangsweg naar de Patricia Lake Bungalows zien we trouwens onze 2e zwarte beer van de reis, maar het is inmiddels bijna pikdonker (20u45), dus foto’s heb ik niet. Hebben we morgen misschien opnieuw geluk?

(De reisverslagen uit 2013 over Jasper National Park kan je hier vinden:)

• Dag 5, 09/09: Clearwater => Jasper
• Dag 6, 10/09: Jasper
• Dag 7, 11/09: Jasper

Hotel: Patricia Lake Bungalows