Dag 1, 2/10: Brussel -> Denver

Het reisblog voor deze reis zal waarschijnlijk iets bondiger zijn dan vroeger. Het is momenteel al dag 7 terwijl ik dit eerste bericht typ (en dag 21 terwijl ik het effectief online zet :))

Onze vlucht met Iceland Air vertrekt om 14u in Zaventem. We vliegen via Keflavik met een beetje vertraging, maar de piloot verzekert ons dat de aansluitende vlucht op ons zal wachten.

In Denver halen we wat cash uit de muur en nemen het busje naar de Alamo vestiging. We hebben een Skip-the-counter ticket dus kunnen rechtstreeks naar de parking lopen en een auto uitkiezen. we hebben een Fullsize SUV geboekt. Blijkt dat er amper 1 op de parking staat :/ Een Nissan Armada, een auto met een hoog verbruik en spartaans infotainment systeem. Deze heeft dan ook nog eens al 38.000 mijl op de teller staan, ruikt wat muf en heeft een beige suède interieur, jawel… We vragen aan een van de werknemers of er geen Ford Expedition beschikbaar is, maar dat is niet het geval, wel een Chevrolet Tahoe die nog gewassen wordt. We besluiten er even op te wachten. Na een kwartiertje komt er inderdaad een zwarte met 4000 mijl op de teller aangereden. Vele beter… 5.6L V8, 4WD, lederen interieur, achteruitrijcamera, heated seats, elektrisch kofferdeksel. Helaas geen Sirius XM satellietradio, maar wel Android Auto waarmee we m’n smartphone kunnen aansluiten en Google Maps op het scherm van de auto kunnen weergeven en Spotify kunnen luisteren.

Ondertussen is het al vlot 20u gepasseerd en is het nog een half uur rijden naar het hotel in Brighton buiten het centrum van Denver. Op die manier hopen we morgen de dag niet te moeten beginnen in de file. Na 22u wakker zijn eindelijk gaan slapen…

Hotel: Fairfield Inn & Suites Denver Northeast Brighton

Advertentie

USA 2018: bijna!

In oktober volgt een nieuwe rondreis door de VS! De vluchten liggen vast van in april, maar pas vorige maand werd het laatste hotel in een reeks van 18 geboekt… Nu is het hoogtijd om de plooien van de reisroute glad te strijken. Momenteel zitten we daarmee halverwege. We lopen hier dus behoorlijk mee achter vergeleken met vorige reizen, zo veel zelfs dat ik blijkbaar ook nog geen tijd heb gevonden om eens dit blog bij te werken, bij deze dus 🙂

De route wordt opnieuw 3 weken zuidwest-USA, door Colorado, New Mexico, Arizona & Utah, voor een mix van berglandschappen, meren, badlands, indianengeschiedenis, vlaktes & canyons.

Meer informatie op de USA 2018 overzichtspagina!

Dag 21, 25/09: Port Angeles

License & registration

[ 350km – 4u45 nonstop ]

We bezoeken vandaag het Hoh Rain Forest en de kuststreek van Olympic National Park aan de westkant van het Olympic schiereiland. Het is een eind rijden en we hebben wat uitgeslapen, dus om wat tijd te sparen, kopen we wat ontbijt voor onderweg, en lunch, bij Olympic Bagel Company. Daarna is het nog zo’n 2u rijden tot het Hoh-regenwoud waar we pas rond 12u30 aankomen.

Eerst wat eten en het bezoekerscentrum verkennen en daarna beginnen we aan de Hall of Mosses trail, tussen de met mos beklede esdoorns & sitkasparren. Jaarlijks valt hier zo’n 4.3m regen… Er staan hier dan ook kanjers tot 100m hoog en 7m diameter. Sommige zijn omgevallen en door de vruchtbare omgeving groeien andere bomen vaak over de omgevallen bomen heen. De wandeling loopt in een cirkel van amper 1.3km lang, maar we doen er toch een dik uur over door al de foto-stops…

Het is trouwens zowaar zonnig weer vandaag, (iets wat het in een regenwoud wel vervelender fotograferen maakt…).

We komen ook een boom tegen die precies terug in de grond wil kruipen bij het zien van al die toeristen…

Inmiddels is het al 14u30. We krijgen een namiddagdipje, dus we eten eerst nog wat in de auto en doen onze ogen even toe.

Onze volgende stop is Second Beach bij La Push. Idealiter kom je daar best aan bij laagtij zodat je dichtbij de “sea stacks” kan wandelen en mooie “tide pools” kan fotograferen. (Geen idee hoe je die eigenlijk in het Nederlands zou moeten noemen…) Laagtij bij Second Beach is vandaag om 15u08, hoogtij om 21u02. Het is nog een uur rijden vanaf Hoh en ter hoogte van milemarker 14 op de La Push Road volgt nog een wandeling van 1.2km voor we het strand bereiken. Uiteindelijk is het 17u als we op het strand staan en er een dik uur rondslenteren.

Hoewel de zonsondergang vanaf hier ook niet slecht kan zijn, wachten we die niet hier af. Daarvoor zijn we nog een uur te vroeg; tegen dan zijn we ook al dichter bij hoogtij en wordt het strand ontoegankelijker; en we zijn er ook niet echt op voorzien om straks nog die wandeling door het bos in het donker te moeten maken, een wandeling met trouwens nog een pittige klim in het terugkeren. Nee, het plan is om naar Rialto Beach te rijden. Dat ligt hier eigenlijk vlakbij, maar je moet de Quillayute rivier over en daardoor is het toch nog zo’n 15km rijden.

Tegen 19u staan we op Rialto Beach, nog op tijd voor de zonsondergang.

De temperatuur zakt enorm snel, maar we klagen niet, want we kunnen nog genieten van een prachtige zonsondergang! Het weer kon ook anders uitgedraaid zijn…

Heel mooie afsluiter van een anders vrij koude & natte reis 🙂

Ondertussen is het 19u45. De terugrit duurt nog zo’n anderhalf uur en loopt opnieuw via Lake Crescent. De weg begint hier na een kaarsrecht/saai/donker/slaapverwekkend stuk terug te kronkelen langs het meer. Het is rustig op de baan, het is donker, en aan 30mph heen en weer zigzaggen, dat wiegt mij letterlijk in slaap, dus ik let niet echt op de snelheid; de V6 in de Grand Cherokee neemt elke bocht zonder tegenspartelen. Spijtig genoeg spartelde de Port Angeles Highway Patrol wel tegen…
Op een pikdonkere weg, waar we op dit uur niemand meer zien rijden, staan ze te flitsen… Zwaailichten aan, en langs de kant… “All organised huh?” grapt hij nog als ik m’n beruchte “rode map” bovenhaal met het roadbook & alle paperassen in, op zoek naar het rental car agreement. Maar, is het omdat we buitenlanders zijn of omdat ik hen zei dat we morgen naar huis vliegen, gelukkig laat hij het bij een waarschuwing…

Ons laatste diner wordt wegens het late tijdstip een anti-climactische McDonald’s drive-through…

De auto uitmesten en de bagage terug herverdelen, is voor morgen. We moeten wel nog naar Seattle 210km van hier, maar onze vlucht vertrekt pas om 16u30, dus er is geen grote haast.

Hotel: Olympic Lodge

Dag 20, 24/09: Port Angeles

Clouded Tops

[ 160km – 4u nonstop ]

We slapen wat uit deze morgen, want het was gisteren toch vrij laat tegen dat we uiteindelijk in bed zaten. Helaas is het vandaag opnieuw maar zwak weer. Bewolkt en kans op regen, terwijl we net vandaag de Hurricane Ridge & Obstruction Point in de bergen van noordelijk Olympic National Park zouden bezoeken. In theorie zouden we de planningen voor vandaag & morgen kunnen omwisselen, want morgen zou het beter weer moeten zijn. Echter moeten we ook wat rekening houden met de getijden aan de kust waar we morgen naartoe rijden. We bezoeken de kust immers best bij laagtij, maar we moeten ook zo’n 400km over en weer rijden morgen, en zouden de kuststreek liefst ’s bij zonsondergang bezoeken. Dan past het tijdstip van laagtij morgen nog altijd beter dan vandaag (en als het morgen dan toch beter weer zou moeten zijn, doen we natuurlijk beter ook de zonsondergang dan.) We blijven dus bij het oorspronkelijke plan.

Eerst wat boodschappen gaan doen in de Safeway vlakbij zodat we deze middag iets te eten hebben, eens binnenspringen bij het Visitor Center, iets dat we altijd proberen te doen bij het bezoek aan een nationaal park, en daarna rijden we verder naar Marymere Falls waar we rond 12u pas aankomen. Er volgt een relatief korte en rustige wandeling door een mooi bos. Een beetje gelijkaardig aan de wandeling door Cathedral Grove van gisteren, maar iets opener…

Helaas zijn er wel wat bewogen foto’s bij, want zo heel veel licht is er in een bos als dit niet echt. Ik heb wel m’n statief bij, maar om dat nu elke 3 minuten op te stellen, daar hebben we nu eigenlijk ook niet echt de tijd voor.

Aan het einde volgt een kort klimmetje naar de Marymere Falls.

Ondanks dat de wandeling maar 2.9km heen & terug is, staan we door de vele fotostops pas rond 14u30 terug op de parking en kunnen we onze picnic binnenwerken.
Je kan hier nog een aantal wandelingen langs Lake Crescent maken, maar we rijden terug richting de Hurricane Ridge Road. De weg naar de Madison Falls onderweg lijkt helaas afgesloten te zijn. We nemen hier wel een shortcut naar de Hurricane Ridge Road; de Little River Road, leuk heuvelachtig, kronkelend baantje door het bos, deels verhard, deels gravel. Qua tijd zal het niet zoveel verschil betekenen vergeleken met de highway volgen, maar dit is wel leuker natuurlijk.

De uitzichten langs de bochtige Hurricane Ridge Road vallen wat tegen. We rijden voor een groot deel tussen de bomen en daar waar wel vrij zicht is, zien we enkel het zwaarbewolkte weer. Buiten eens stoppen voor enkele hertjes langs de weg, rijden we vrijwel rechtstreeks door naar de top op 1600m hoogte. Tegen 15u30 staan we al boven.

We wandelen eens door het bezoekerscentrum en dat is het zowat. Heel veel uitzichten zijn er vandaag niet en er staat nogal wat wind. Het noemt hier niet voor niets “Hurricane” Ridge.

We twijfelen of we nog de Obstruction Point Road zouden rijden, een smalle, onverharde weg, zo’n 27km lang in enkele richting. Bij slecht weer zijn zo’n onverharde wegen meestal niet aan te raden, maar de meeste regen zou het komende uur toch moeten wegblijven, dus we wagen het er maar op, want ik had hier eigenlijk wel naar uitgekeken.

Het blijkt uiteindelijk een verstandige keuze, want dit is duidelijk een heel plezante weg, tenminste de stukken waar we niet achter een tergend trage Ford Mondeo hangen… Hoe vaak ik ook stop om foto’s te nemen of gewoonweg stop om met opzet wat afstand te creëren tussen hem en mij, keer op keer zit ik, of ik het nu wil of niet, binnen enkele minuten terug in zijn gat aan pakweg 20km/u te tuffen… Kijk, als je niet op wegen als deze wil rijden, blijf dan op het asfalt met uw Ford Mondeo…

Maar uiteindelijk geraken we toch boven gebold.

Je kan vanaf hier wel wandelingen starten, maar we blijven hier niet lang. Op weg naar boven regende het al lichtjes en we zien nogal wat mist opkomen. En jawel, net als wij terug naar benen willen vertrekken, vertrekt die Mondeo voor onze neus toch ook wel niet zeker! Dan maar weer wat staan wachten…

Rond 17u30 staan we terug aan het visitor center van Hurricane Ridge. We rijden nog even tot aan de start van de Hurricane Hill trail & terug, gewoon omdat het een leuke baan is, en vertrekken terug naar beneden, nog altijd onder zware en laaghangende bewolking, dus we stoppen niet meer voor foto’s.

Rond 18u15 rijden we al terug door Port Angeles waar we eerst nog een laatste keer proberen te tanken deze reis. We mogen de Grand Cherokee zo leeg mogelijk terug inleveren bij Alamo, momenteel is hij nog 30% vol, in de tank past 90 liter, een gallon kost 2.965$, er moet nog ongeveer 600km gereden worden tot aan de luchthaven overmorgen, en het gemiddeld verbruik is ongeveer 10l/100km. “Even snel uitrekenen…”

Voor het avondeten bestellen we bij Westside Pizza gewoon enkele pizza’s om op de kamer te verorberen, zodat we eens een rustigere avond hebben, want morgen zal het later zijn.

Hotel: Olympic Lodge

Dag 19, 23/09: Comox => Port Angeles

Rainy Island

[ 275km – 3u45 nonstop (auto) & 37km – 1u30 (ferry) ]

We trekken de gordijnen open deze morgen en we zien opnieuw regen… Wat zo al een beknopt bezoekje aan Vancouver Island zou worden, zal nu nog beperkter worden. Geen nood om ons te haasten deze morgen. We gaan ook eerst nog een picnic gaan halen in Quality Foods in Courtenay. Voor de rest van de dag zullen de uitzichten er onderweg zo uit zien:

img_3688a

Pas tegen 13u komen we aan in MacMillan Provincial Park, meer bepaald het Cathedral Grove gebied, een gematigd regenwoud met voornamelijk “old growth” sparrenbomen, sommige van meer dan 800 jaar oud. Het slechte weer past gelukkig bij dit soort woud. Het is er wel heel druk en de parking staat nagenoeg vol, en dat op een natte, doordeweekse dag… We wandelen eerst door het zuidelijke gebied.

img_3753-bewerkt

img_3756-bewerkt-2

img_3697-bewerkt

img_3770

img_3773

img_3711a

img_3714-3

img_3778-bewerkt

img_3785-bewerkt

img_3718a-bewerkt

img_3791-bewerkt

img_3795-bewerkt

img_3798-bewerkt

img_3810-bewerkt

img_3813-bewerkt

Met al die mooie varens, gigantische bomen en vreemde takken spenderen we hier toch nog redelijk wat tijd om die mooi op foto te krijgen. Pas om 14u zijn we hier rond en wandelen we nog snel een stukje door het noordelijke gedeelte van Cathedral Grove, maar niet zo ver, want eigenlijk is het hier grotendeels hetzelfde en we hebben honger, dus we gaan terug in de auto, uit de regen, onze picnic opeten.

img_3822-bewerkt-2

img_3826-bewerkt

We rijden terug langs dezelfde weg, naar Little Qualicum Falls Provincial Park, maar dit park is toch wat een teleurstelling. Het is hier opvallend rustig, terwijl het eigenlijk maar 10km van het drukke Cathedral Grove ligt; we zijn dus blijkbaar niet de enige die het wat vinden tegenvallen…

img_3828

img_3753a

De watervallen zijn relatief klein, en/of niet duidelijk te zien, dus we houden het hier vrij snel voor bekeken, eten nog een dessertje in de auto en rond 15u30 rijden we door naar Victoria, nog steeds in de regen.

Inmiddels is het eigenlijk al te laat voor Goldstream Provincial Park die oorspronkelijk op het programma stond, maar met dit slechte weer hebben we er toch niet zoveel zin meer in. We rijden maar gewoon door naar Victoria, zo’n 2u voorbij Little Qualicum Falls. Daar moeten we de ferry halen van 19u30, maar er wordt sterk aangeraden al om 18u te gaan aanschuiven. We steken straks op het water immers de grens over met de Verenigde Staten en de immigratiedienst doet hier al op de parking de paspoortcontrole. Eens die gebeurd is, moet ik nog de paspoorten gaan laten afstempelen in een bijgebouw, bij de typische norse, “stevig” gebouwde Amerikaanse immigrations officer…

img_3755a

Stipt op tijd vertrekt de MV Coho richting Port Angeles.

img_3759a

img_3764a

img_3768a

img_3778a

img_3783a

De laatste cash gaat hier tot op de laatste Canadase dollarcent op aan eten in de cafetaria en rond 21u zet onze Grand Cherokee wiel op Amerikaanse bodem. Er volgt nog een extra paspoortcontrole, maar die stelt niet veel voor en we zijn snel op weg naar de Olympic Lodge waar we 3 nachten zullen verblijven.

Hotel: Olympic Lodge

Dag 18, 22/09: Vancouver => Comox

Ferry Marathon

[ 150km – 2u30 nonstop (auto) & 80km – 3u00 (ferry) ]

Het wordt een drukke dag vandaag, met 3 ferries langs de Sunshine Coast en verder richting Vancouver Island. Eigenlijk heb je hier meer tijd voor nodig dan 1 dag, maar dat weet ik op voorhand. Toch wou ik, omdat het al de tweede maal is dat ik hier in deze regio ben en omdat ik nog wat variatie zocht, eens wat ferries op de route inplannen om eens de sfeer langs de Sunshine Coast & Vancouver Island op te snuiven.

Veel zijn we dus niet echt van plan. Gelukkig, want aan energie ontbreekt het ons vandaag compleet… Het was een korte nacht en het pikante eten bij Pier 7 van gisterenavond is me toch wat misvallen… Mama heeft ook vaak maaglast en slaapt ook vaak slecht, zoals vannacht, dus we sleuren ons maar moeizaam uit ons bed. Toch moeten we voortmaken want ik heb de ferry gereserveerd van Horseshoe Bay naar Langdale op de Sunshine Coast om 9u25. Daar moeten we 1u op voorhand zijn en met de drukte op de wegen van North Vancouver werd het toch nog even spannend. De ferry doet er 40 minuten over en is goed voorzien, zo is er o.a. een cafetaria waar we nog iets simpels kopen om te ontbijten.

img_3566

img_3569

Aan de overkant laten we al snel de korte, maar zeer steile wandeling naar Soames Hill a.k.a. Knob Hill vallen. Hier zou je wel een mooi zicht hebben over Howe Sound, de Straat van Georgia & Vancouver Island, maar we hebben er allebei geen zin in vandaag; zeker niet in beklimmingen. En het startpunt van de wandeling vinden we toch niet direct….
We rijden verder naar Sechelt waar we een pitstop houden bij het bezoekerscentrum en daarna alletwee noodgedwongen een voormiddagsiësta houden in de auto. Daarna gaat het verder naar Halfmoon Bay waar we in het kleine cafetariaatje iets simpels kopen als lunch die we bij het klein strandje vlakbij opeten.

We rijden de afslag naar Smuggler Cove Marine Provincial Park grandioos voorbij en verliezen hierdoor al snel een half uur. We maken hier een wandeling van 3.5km, maar de helft ervan is zeer oneven, veel op en neer en slalommen tussen rotsblokken en boomwortels, dus we doen er toch 2u over. We lopen op een gegeven moment over een wandelpad over een vijver met een spiegelglad oppervlak. Het lijkt bijna alsof de brug zweeft en je naar omlaag in een parallel universum zit te kijken 🙂

img_3578

img_3587

img_3585

img_3592

img_3593-2

De rest van de wandeling is op zich wel mooi, maar hij loopt wel vaak tussen de bomen en van de uitzichten die er zijn, had ik meer verwacht, maar misschien begint er na 17 dagen wat gewenning op te treden, of is het gewoon de vermoeidheid.

img_3597-2

img_3619-bewerkt

img_3625

img_3631

img_3640

img_3638

We rijden nu nonstop door naar de volgende ferry. We moeten er opnieuw best 1u op voorhand zijn, zeker aangezien deze ferry niet te reserveren is (en ook gratis is in deze richting). We zijn er ook op tijd, maar er staan toch al een hele reeks auto voor ons. De ferry brengt ons om 16u55 op 50 minuten van Earls Cove naar Saltery Bay.

img_3644

img_3649a

img_3654a

img_3666a

img_3670a

Op naar Powell River waar we nog anderhalf uur vrij hebben.

img_3673a

We wandelen even over de Willingdon Beach Trail waar we enkele vreemde “horizontale” bomen zien, maar het wordt al aardig donker (zonsondergang om 19u19 vandaag), we blijven ook zeer moe en van een mooie sunset is er ook geen sprake meer; de zon zit sinds kort achter een wolkendek.

img_3686a

We gaan dan maar voor een 3e keer vandaag gaan aanschuiven voor de ferry en ondertussen houden we terwijl de duisternis valt onze zoveelste siësta… We betalen deze ferry trouwens eens cash, voor het eerst op de 13 dagen dat we in Canada zitten; anders altijd en overal Visa of Mastercard gebruikt… Tegen morgenavond moet er dan eigenlijk nog zo’n 200CAD cash op, hmm…
Om 20u45 zet de ferry ons in totale duisternis op 1u tijd over naar Little River op Vancouver Island (een half uur sneller dan aangegeven). We eten nog op de ferry, mama rust nog en ik typ eindelijk wat verder aan het blog.

Een drukke dag dus, gelukkig wel met mooi weer, maar zonder veel stops bij bezienswaardigheden, dus geen diepgaand bezoek aan de Sunshine Coast, maar dat was ook nooit zo bedoeld tijdens m’n voorbereiding. De ferries waren wel eens een leuke afwisseling met het rijden en ondertussen konden we ook wat uitrusten.

Rond 22u zijn we dan aan het hotel in Comox. Een van de mindere hotels van de reis, maar zeker niet slecht, behalve dat de wifi altijd uitvalt. Een blog update zal dus opnieuw moeten wachten vandaag…

Hotel: Port Augusta Inn & Suites

Dag 17, 21/09: Vancouver

Gone fishin’

[ 65km – 1u30 nonstop ]

We slapen vandaag wat uit. Ik heb pas om 13u gereserveerd bij Granville Island Boat Rental. Deze voormiddag rijden we enkel naar Kitsilano Beach om vandaar via Vanier Park tot op Granville Island te wandelen. Het plan is om op de heenrit eens over de Lions Gate Bridge te rijden en te stoppen bij Prospect Point in Stanley Park. We zitten echter al snel in de spits en we rijden ook al direct verkeerd. Bij de hercalculatie van de route door de GPS stuurt hij ons ook nog zonder we het goed beseffen richting de Iron Workers Memorial Bridge…
Bij Kitsilano Beach is er gratis parking, maar er is nergens een plekje te vinden, dus dan zetten we ons maar op de betaalparking. Uiteindelijk mogen we nog doorstappen om op tijd bij de boat rental aan te komen. Zelfs tijd om nog een picnic te kopen in de public market op Granville Island hebben we niet meer. Dat worden op de boot weer snacks…

We huren de GT Deluxe, onder het motto “als je iets doet, moet je het goed doen”, de krachtigste die ze te huur aanbieden, voor 4u. Er staat wel redelijk wat wind en de dame aan balie meldt ook dat er veel hoge golven staan, dus dat we het eerste stuk aan de open zee traag moeten doen. Dat doen we dan maar. We mogen al van geluk spreken dat de zon zowaar schijnt…
We zijn van plan om Indian Arm op te varen, een fjord ten noorden van Vancouver, tot aan Granite Falls. Dat is in principe te doen op 4u.

In de haven staat er een snelheidslimiet waar we ons aan houden, maar ook daarbuiten, rond Stanley Park, kunnen we eigenlijk niet veel sneller omwille van de onstuimige zee, waar ons bescheiden bootje duidelijk niet voor bestemd is. Telkens ik wat harder probeer te gaan, vliegt de hele boot letterlijk in de lucht en komt die met een keiharde smak terug neer. Gas terug dan maar 🙂

We zijn verplicht in een wijde boog rond Stanley Park te varen omwille van de schijnbaar ondiepe en rotsachtige ondergrond.
Eens we onder de Lions Gate Bridge doorvaren, kalmeert het water wat en kunnen we iets sneller gaan. Hier neemt mama ook eens over. We varen hier door de haven, tussen de vrachtschepen door.

img_3267-2

img_3288

img_3328

Iets voorbij de Iron Workers Memorial Bridge buigen we linksaf naar Indian Arm. Hier is het water zeer rustig en we kunnen continu volgas.

img_3346

img_3390-2

img_3359

img_3376

img_3701

We varen rechtstreeks door naar Granite Falls. Ondertussen is het al 15u, dus we zijn exact op het halfwegpunt. We eten wat op de boot en keren terug. Spijtig dat we niet meer tijd hebben om misschien eens aan wal te gaan bij de waterval, maar de tocht rond Stanley Park heeft ons helaas meer tijd gekost dan verwacht, en we moeten er straks uiteraard nog eens langs.

img_3707

img_3397

img_3714-2

img_3723

We varen nog langs de verlaten waterkrachtcentrale, “Buntzen Power Station”,

img_3727

en rond 16u zitten we terug tussen de olietankers en moeten we wat gas terugnemen, al helemaal als we terug rond Stanley Park in open zee terecht komen.

img_3731

img_3433-3

img_3431

img_3437

img_3442

img_3460

img_3475

img_3481

Stipt om 17u dokken we terug bij Granville Island Boat Rental. Hoe oncomfortabel sommige stukken ook waren, wat een onvergetelijke ervaring!

img_3482

Maar nu eerst dringend een toilet zoeken en dan nog eens door de public market wandelen, voor we terugwandelen naar Kitsilano Beach.

img_3486

img_3498

img_3499

img_3506

img_3516

img_3530

img_3534

img_3541

We rijden nog een stukje door downtown Vancouver,

img_3543

maar we stoppen niet meer, ook niet meer in Stanley Park, want het is al +-19u en ik heb om 20u gereserveerd bij het Pier 7 restaurant in North Vancouver. We kunnen parkeren in de parking van het Pinnacle Hotel vlakbij.

Prachtig restaurant met zicht over de baai richting downtown Vancouver en de haven, maar het eten viel mij tegen. Volgens mij hebben ze hun pot pikante kruiden in de rijst laten vallen, want dat was echt niet te eten. Ik doe m’n beklag, maar tegen dat ze wat “gewone” rijst klaar hebben, is de rest van m’n eten al op en heb ik eigenlijk geen honger meer 🙂

Na het eten wandelen we nog over de Burrard Dry Dock Pier, waar ik de kou verbijtend toch nog wat Vancouver skyline foto’s probeer te maken.

img_3549-bewerkt

img_3552-bewerkt

img_3558

img_3562

Rond 22u15 zijn we terug in het hotel. Morgen vroeg dag, want we hebben een ferry (of 3) te halen…

(De reisverslagen over Vancouver in 2013 kan je hier vinden:)

Hotel: Holiday Inn Hotel & Suites North Vancouver

Dag 16, 20/09: Lillooet => Vancouver

Up in the Air

[ 300km – 4u30 nonstop ]

We rijden deze voormiddag vrijwel nonstop via de Sea-to-Sky Highway richting Whistler waar ik een vlucht met een watervliegtuig heb geboekt, wat nog steeds een verrassing voor mama is. Het weer is opnieuw grijs & koud vandaag. Dat belooft voor straks…

In eerste instantie wou ik hier de Peak-2-Peak gondel eens nemen omdat we die hier in 2013 ook niet hebben gedaan ten voordele van de gondel in Jasper National Park toen. Tijdens m’n voorbereidingen bleek echter dat die sinds vorig weekend al is overgeschakeld op winterschema en tijdens de week niet meer open is… Dan maar een eens in een watervliegtuig gaan zitten 🙂

Rond 10u30 stoppen we nog even langs Duffey Lake.

img_2628

img_2632

img_2617

img_2639

img_2649

Verderop in Pemberton halen we nog een picnic bij Grimm’s Gourmet & Deli. Daarna gaat het direct naar Whistler waar we stipt om 12u20 moeten inchecken voor de vlucht van 12u45.

img_2961

We doen de Spectacular Glacier Tour bij Whistler Air. Er is wel nog wat verwarring, want de piloot meldt voor het instappen dat de vlucht 35-40 minuten zal duren terwijl er op onze boekingsbevestiging staat dat het om een vlucht van 50 minuten gaat. Die 50 minuten blijkt van in- tot uitstappen te zijn. De vluchtduur op zich blijkt inderdaad achteraf net geen 40 minuten te zijn. We vliegen over de gletsjers van Garibaldi Provincial Park; maar vooral Garibaldi Lake was echt prachtig. Echt een aanrader! En gelukkig dat de zon er toevallig deze middag ook even door kwam, (met de nadruk op even)…

img_2704

img_2967

img_2710

img_2718

img_2726

img_2740

img_2782

img_2759

img_2765

img_2775

img_2846

img_2789

img_2809

img_2815

img_2856

img_2833

img_2841

img_2858

img_2883

img_2912-2

img_2899

img_2939

img_2944

img_2953

We eten hier ook onze picnic en daarna rijden we richting Alexander Falls langs de Callaghan Valley Road. Je kan hier naar het schijnt veel beren spotten langs de weg, maar daarvoor is het eigenlijk te laat/te vroeg op de dag. Het is ondertussen ongeveer 14u45.

img_2982-hdr

img_2989

De volgende stop is Brandywine Falls Provincial Park. In tegenstelling tot de vorige waterval, moeten we hier wel een kort stukje wandelen, maar de waterval is wel mooi.

img_2999

We hebben langs deze route wel al wat zaken overgeslaan vandaag en er zullen er nog volgen want we zitten met een vrij strakke planning, niet alleen owv de vlucht van daarnet, maar ook omdat ik graag in Squamish de gondel omhoog had genomen, en de laatste is al om 17u vandaag… Daarnaast wil ik ook nog ergens een mooie zonsondergang afwachten. Zo hebben we het mooie Joffre Lakes Provincial Park overgeslaan alsook Shannon Falls Provincial Park. Die heb ik alletwee in 2013 al bezocht. Brandywine Falls van vandaag vond ik trouwens mooier dan Shannon Falls…

Rond 16u30 komen we aan bij de Sea-to-Sky Gondola in Squamish. We twijfelen nog heel lang of we die wel omhoog zullen nemen. Het is weer bewolkt & koud en het is toch ook weer 40$ per persoon… Maar we zijn hier nu, dus uiteindelijk kopen we toch maar een paar tickets voor de laatste gondel omhoog vertrekt.

De zon komt er gelukkig ook weer wat door (maar daardoor zijn de uitzichten over Howe Sound, het meest zuidelijke fjord van Noord-Amerika wel allemaal tegenlicht; je kan hier dus beter vroeger op de dag komen.) Je kan boven een aantal wandelingen doen, maar wij wandelen enkel wat op & rond de hangbrug, mama koopt nog een souveniertje en rond 17u45 staan we terug beneden.

img_3028

img_3031

img_3052

img_3068-bewerkt

img_3083

img_3103

img_3150

img_3151

We rijden verder naar Porteau Cove Provincial Park. Het is ondertussen 18u15. De zon gaat onder om 19u16. Ik twijfel of we niet beter doorrijden naar Cypress Mountain Provincial Park en daar met zicht over Vancouver de zonsondergang afwachten, maar dat zou misschien wat te nipt worden, dus uiteindelijk blijven we hier een hele tijd rondhangen en haal ik m’n statief terug boven en dat heb ik me niet beklaagd.

img_3187-hdr

img_3666-hdr

img_3189

img_3667

img_3688-hdr-bewerkt

img_3691

img_3216-hdr

img_3219-hdr

img_3223-hdr

img_3227-hdr

19u30 is het ondertussen, we rijden nog zo’n half uur verderop naar Cypress Mountain Provincial Park, (wat eigenlijk niet meer is dan een viewpoint over Vancouver.)

img_3238

img_3244-hdr

Tegen 21u komen we eindelijk aan in het mooie Holiday Inn Hotel & Suites in North Vancouver. Geen hotel in downtown Vancouver enerzijds omwille van de prijs en anderzijds omdat we hier overmorgen ’s morgens stipt op tijd weg moeten en zo veel mogelijk risico op files willen vermijden. Mooi hotel maar er hangt wel een lichte sigarettengeur in de kamer. Niet heel erg, maar ik ga het toch maar gaan melden zodat we na het uitchecken geen boete wegens roken op de kamer aangesmeerd krijgen. Laat diner in Seymour’s Pub aansluitend bij het hotel.

(Het reisverslag van dit traject in 2013 kan je hier vinden: Dag 3, 07/09: Vancouver => Lillooet )

Hotel: Holiday Inn Hotel & Suites North Vancouver

Dag 15, 19/09: Salmon Arm => Lillooet

[ 350km – 5u15 nonstop ]

Vandaag volgt opnieuw een rijdag binnendoor naar Lillooet. We vertrekken pas rond 10u30 en gaan eerst nog in het Blue Canoe Bakery Cafe een broodje kopen voor deze middag.

De GPS van de Jeep heeft moeite om de oorspronkelijk geplande route binnendoor van Salmon Arm naar Westworld te berekenen (van daar wil ik de onverharde Douglas Lake Road nemen), hij blijft ons naar de Trans-Canada Highway richting Kamloops sturen, dus we nemen toch die laatste maar, die is ook mooi, langs Shuswap Lake, bijna dubbel zo lang, maar niet qua tijd. Mama rijdt, zo kan ik eindelijk wat aan het blog verder typen.

De weersvoorspellingen voor vandaag zijn zeer wisselvallig met zelfs kans op onweersbuien in de namiddag. Het blijft inderdaad bewolkt in de voormiddag en tegen dat we de Douglas Lake Road bereiken rond 12u15 begint het ook te regenen. De Douglas Lake Road bestaat voor ongeveer 50km uit gravel. Hopelijk ligt die er goed bij; ik heb er gisterenavond en deze morgen toch nergens negatief advies over gevonden…

img_2420

img_2423

img_2426

img_2427

Uitzichten zijn quasi onbestaand met dit weer, dus de camera’s blijven net als gisteren grotendeels uit…

img_2446-bewerkt

img_2452

img_2451

img_3533

Ondertussen hebben we nog niet gegeten en in Merritt twijfelen we of we ons broodje opeten of niet. We moeten ook nog tanken en zien dan toevallig opnieuw een Boston Pizza waar we gisterenavond ook heel lekker gegeten hebben, dus we springen hier opnieuw binnen.

De rest van de route volgen we Nicola, Thompson & Fraser River Valleys en spelen we haasje-over met 2 Canadian Pacific goederentreinen.

img_2410

img_2454-bewerkt

img_3573

img_3584

img_3593

img_2481

img_3597

img_3604

img_2484

Uiteindelijk komen we rond 18u30 aan bij Seton Lake waar we een niet onaardige zonsondergang afwachten voor we naar ons hotel in Lillooet rijden. Uit eten doen we niet meer; we willen zeker tijdig gaan slapen want morgen moeten we stipt op tijd in Whistler staan. Mama eet een broodje van deze middag en ik warm de rest van de spaghetti op die we hebben meegenomen uit de Boston Pizza.

img_2557-hdr-bewerkt

img_3623-bewerkt

img_2544

img_3640-hdr

img_2595-hdr-bewerkt

Hotel: Hotel DeOro

Dag 14, 18/09: Lake Louise => Salmon Arm

Slightly Moist

[ 400km – 5u15 nonstop ]

Het is vandaag nóg kouder in Lake Louise; voor morgen wordt er zelfs kans op sneeuw voorspeld… Voor we hier wegrijden, halen we nog een picnic in de Village Market en zoeken we eerst nog Morant’s Curve op, een bekend uitzichtpunt op de Canadian Pacific Railway. We zijn er niet alleen en zijn ook niet de enigen die een tijd blijven wachten in de hoop dat er een trein passeert die de foto’s een extra onderwerp kan geven. Helaas, het blijft stil.

img_3494

img_2175

11u15. We rijden verder, door Yoho National Park en weg uit de Canadian Rockies richting Glacier National Park. Inmiddels moet de klok 1u achteruit. We zitten nu op GMT-7 of 9u achter op België.

Glacier National Park is vooral een wandelpark en dat zijn we hier niet echt van plan. Het weer begint ook terug te verslechteren. We stoppen bij het Visitor Center en that’s it.

We rijden verder naar Mount Revelstoke National Park waar we over de korte maar heel mooie Giant Cedars Boardwalk wandelen. Als er 1 soort wandeling is die wél goed past bij nat weer, dan is het de soort die door regenwouden en “old growth” bossen loopt. Inmiddels is het 14u30 plaatselijke tijd.

img_2215

img_2212

img_2222

img_2227

img_2252

img_2245

img_2258

img_2280

img_2318

We moeten het uur wat in de gaten houden, want we willen graag de Meadows in the Sky Parkway rijden naar de top van Mount Revelstoke die om 17u30 plaatselijke tijd sluit voor verkeer dat omhoog gaat. Bovenaan kun je een aantal wandelingen doen, maar de weg naar omlaag sluit al om 18u30…

img_2337

De uitzichten vallen helaas tegen omwille van het weer. Gelukkig is het met zijn 16 haarspeldbochten een hele leuke baan om met een 3.6L V6 op te rijden :-]

img_2361

img_2373_blended

img_2379

Rond 16u15 zijn wel al boven. Het laatste stukje moet je echter met een shuttlebus doen. Volgens de website gaat de laatste shuttle omhoog om 17u30; echter hangt er nu 16u20 uit… We zijn in principe dus nog op tijd, maar er komt echt heel dichte mist opzetten… Dan maar terug omlaag zeker?

img_2382

En hoe de laatste 100km van vandaag eruitzien? Zo:

img_2383

Aankomst rond 18u. Dinner bij Boston Pizza in Salmon Arm; heerlijke keten met een heel ruim aanbod!

Hotel: Comfort Inn & Suites